On te move again
Tja wat doe je nu zo eigenlijk als je op van alles ligt te wachten. Ik weet het eigenlijk niet maar voor je het weet is er weer een dag voorbij. We liggen (ten tijde van dit schrijven) nog steeds in Le Marin/Martinique. Het wachten is op het laatste klusje en dat is de AIS. Het is wel een lesje geduld geweest want aan afspraken houden ze zich hier niet zo strikt. Maar ja, dat moet je dan maar voor lief nemen. Na lang puzzelen en elimineren van mogelijkheden toch maar besloten een nieuwe aan te schaffen. De AIS die we hadden was ook al weer 8 jaar oud. Morgen (15/1) komt er een monteur om de nieuwe aan te sluiten want natuurlijk zijn alle aansluitingen anders en er komen vreselijk veel gekleurde draadjes samen waar ik de ballen verstand van heb.
Ankerplekken zijn hier wel druk
Als dat allemaal klaar is kunnen we weer on te move. De ankerlier werkt weer naar behoren, maar nu zonder afstandsbediening maar door middel van 2 drukknoppen voor op het dek. Werkt perfect. Helaas niet een nieuw paneeltje waarmee we kajuitverlichting e.d. kunnen regelen aan de praat gekregen maar. Dat moet geconfigureerd worden met bepaalde software en die is hier dus niet. Zonder kunnen we ook wel (even)leven maar toch jammer.
Na een week aan een mooring gelegen te hebben toch maar iets verder in de baai achter de haak gaan liggen. Zo’n mooring is nl ook niet voor niks. Lagen naast een andere Nederlandse boot met een echtpaar dat al eerder de wereld rondgezeild is op hun MammaGotcha en nu af en toe voor een eigenaar als kapitein en crew optreden en charteren. Ze hadden natuurlijk honderden verhalen van hun wereldomzeiling en je leert weer een hoop. Le Marin is ook weer zo’n verzamelplaats. Steeds meer bekenden komen hier liggen zoals de Matsya en de Bolle die ook naar het noorden gaan, de Bonnefooi die weer voor een poosje terug naar het zuiden gaat en onze Amerikaanse vrienden Jo en Theresa op hun 44 ft catamaran.
Jo en Theresa
Zij hebben die catamaran pas 2 jaar en ze kunnen ook pas 2 jaar zeilen. Ze leren constant en vandaag hebben we even een tochtje gemaakt met die cat. Er waren wat manoeuvres die zij deden die voor verbetering vatbaar waren maar ook heb ik ze wat bij kunnen brengen betreffende trimmen. Met 14 knp true windspeed liepen we toch lekker 10 knp. Een 16 meter monohull (Swan) onder vol tuig kwam ons niet voorbij!! Intussen kwamen we ook nog een groep Pilot Whales op onze weg tegen
Pilot whales (goed kijken hoor)
Het zeilt wel anders hoor, zo’n cat. De bewegingen op de golven zijn heel vreemd en je moet er erg aan wennen. Nee geef ons onze Gwelan maar, gaat ook lekker.
Het begint weer te kriebelen dus de verwachting is dat we dinsdag 16/1 richting Fort de France varen. en daarna verder naar het noorden. Kan best zijn dat we besluiten Dominca voorbij te varen en direct op Les Saintes af sturen. In Le Marin kan je uitstekend fourageren. Grote supermarkten met bijna alles te koop. De boot zit weer helemaal vol. We zijn er klaar voor wat dat betreft.
Dinghy steiger en kerkje in St Anne vlakbij Le Marin waar we het weekend even naar toe gevaren zijn
Op maandag 15/1 kwam natuurlijk de bestelde monteur voor de AIS niet op het afgesproken uur opdagen maar uiteindelijk heb ik de eigenaar van de zaak zo ver gekregen bij ons aan boord het apparaat te komen installeren. Zoals ik al eerder schreef heb ik er de ballen verstand van, zoveel gekeurde draadjes maar voor hem was het gesneden koek. En aan het einde van de middag deed alles het!! We are back in business, dus jullie kunnen ons weer volgen, maar belangrijker, boten om ons heen kunnen ons ook weer zien.
Op dinsdag 16/1, na nog snel even wat boodschappen te hebben gedaan het anker opgehaald en na 2 weken Le Marin verlaten. Nog even onze vrienden een goede reis gewenst en waarschijnlijk zien we er een aantal wel weer ergens. Voor de wind afkruisend om de zuidpunt van Martinique zijn we naar Fort de France gevaren waar we nu liggen. Van hier uit gaan we gewoon verder naar het noorden
Stay tuned