Ja, daar zijn we weer. De jaarwisseling hebben we in Bequia meegemaakt met ons tweetjes. Helaas geen andere Nederlandse boten in de baai en onze Amerikaanse en Belgische vrienden waren reeds vertrokken. De jaarwisseling begon voor ons om 19.00 uur toen in Nederland de champagne kurken de lucht in vlogen. Sanne belde ons en we konden het geknetter van het vuurwerk goed horen. Wij dus ook maar aan de spuitwijn voor de borrel. Bequia is nu niet zo’n groot eiland dus we hadden er ons niet al te veel van voorgesteld maar om 00.00 uur kregen we toch een vuurwerk vlak voor ons boot voorgeschoteld, geweldig! Het bleef maar doorgaan. Daarna gingen vele boten in de baai (er lagen wederom een groot aantal superjachten) toeteren. Een kippenvel momentje en 2018 was begonnen.

Op oudejaarsdag toch nog even aan het dek gewerkt. Dit keer de deksel van de bakskist in de kuip. Nu nog allen de deksel van de kettingbak voor.

Aangezien we weer een aantal zaken hebben op te lossen begon het toch wel een beetje te kriebelen om te vertrekken en naar Martinique te gaan al waar technische hulp verleend kan worden. We moesten nog even een dag wachten want de wind poeierde nog lekker op nieuwjaarsdag. We kwamen er trouwens ook toen achter dat onze afstand bediener van de ankerlier het begeven had. En zonder ankerlier is het geen leven hier. Een urgentere reden om te vertrekken.

Vroeg op en wegwezen. We dachten dat we vroeg waren maar toen we eens goed keken toen we onder zeil waren bleken er ongeveer 12 boten voor ons te varen en niemand achter ons dus zo vroeg bleken we niet te zijn terwijl het toch pas 0700 uur was. Langs de west kant van St Vincent gevaren wat prachtig was. St Vincent heeft de hoogste bergen van de eilanden en is weelderig groen. Zodra je dan voorbij de noord punt van het eiland komt krijg je het weer even voor de kiezen. Er zijn daar acceleratie zones waar het harder waait maar met 2 reven in het grootzeil en een volle fok ging het loeihard. Net met een knik in de schoot (wind inkomend op 50 graden).

We kwamen er toen ook achter dat ons log wel erg optimistisch is ten opzichte van onze snelheid over de grond (SOG=Speed over Ground en wordt gemeten door GPS). Het verschil was ongeveer 20 %. Alweer iets voor technische assistentie want zelf kalibreren lukte ons niet. Bij St Lucia aangekomen vaar je dan langs de {Pitons, 2 vreemd gevormde puntige bergen. Indrukwekkend, dat wel. Ter hoogte van Castries, de hoofdstad van St Lucia kwam er een knoert van een cruiseliner de haven uit varen. Dan denk je dat dat het wel was maar daarna kwam er nog een naar buiten varen waar we even voor moesten inhouden. (hij kwam van rechts) en even later nog een. Een druk dagje aan de wal zullen we maar zeggen. Na een dagtocht van 70 mijl hebben we het anker (manueel) laten vallen in Rodney Bay/St Lucia. Tot onze verbazing was het daar niet druk.

De volgende ochtend vroeg, maar een uurtje later dan de vorig dag het anker weer op het handje omhoog gehaal maar om het nog een beetje erger te maken kwam er ook nog een enorme kei, vastgeklemd in het anker, mee omhoog. Ik vond het al een beetje zwaar gaan. Daarna de lappen weer omhoog gehesen en doorgevaren naar Le Marin/Martinique. Wederom een prachtige zeiltocht, wat is het toch genieten hier.

de Pitons bij St Lucia

Je komt dan op Martinique terecht in een totaal andere wereld. (Frans praten, euro’s als betaalmiddel, de Rabobankkaartje werkt hier gewoon weer en mijn GSM werkt hier zonder roamingkosten) Je bent gewoon weer in Europa. Le Marin is het Mekka van de chartervloten hier en is lekker druk. We liggen aan een mooring vlak bij de marina. Na inklaren zijn we eerst maar eens op zoek gegaan naar technische assistentie voor de klussen die we willen doen, zoals AIS weer aan de gang krijgen, ankerlier aan de praat krijgen en onze logsnelheid ongeveer hetzelfde te krijgen als SOG.

Mangrove

Intussen eten we weer heerlijk stokbrood, pain de campagne en tartelette aux pommes. Gisteren ook in de ons welbekende kroeg een heerlijke hamburger naar binnen zitten snavelen. Mag ook wel eens na dat toch ietwat magere eten van de eilanden die we eerst aan deden. Niets ten nadelen van Marjoleins kookkunsten die altijd heerlijke maaltijden weet te bereiden maar de keus is gewoon veel beperkter. Op Martinique heb je prachtig gevulde supermarchés.

Intussen een aantal zaken in gang gezet maar het lijkt er op dat we wel wat geduld moeten hebben, met name om de ankerlier afstand bediener te krijgen. Maar ja, haast hebben we niet en het leven hier valt best wel mee. Genoeg te doen. Het was overigens een genot om na ongeveer 1,5 maand weer eens onder een lekker warme douche te staan hier in de marina van Le Marin. (een koude douche is overigens ook nog steeds 28C dus wat klaag ik eigenlijk)

Verjaardags vlaggen rond de kuip

2 nieuwe schoten als verjaardagscadeau

Vandaag 5/1 mijn verjaardag vieren. Toen ik weer langs de winkel ging om te vragen hoe het stond met de afstand-bediener van de ankerlier kreeg ik te horen dat het geen 5 dagen ging duren maar pas eind januari. Ga nu voor een andere oplossing nl met voetknoppen en geen afstand-bediening meer. Dat is toch te kwetsbaar. Voor het aanleggen moet ik nog wel even een techneut vinden maar dat zal wel lukken.

Foto’s zal ik er komende dagen bij plaatsen