Even een wat langer verhaal als start van ons tweede gedeelte van onze Sea-battical

werkkleding. Gwelan ready to splash

 

We zijn nu een week hier in Grenada en boy boy wat hebben we het druk gehad. Laat ik proberen er een beetje logische volgorde in te houden. Laat donderdag avond 23/11 aangekomen. De douane wilde nog wel even weten of wij toevallig niet wat spullen voor onze boot wilde invoeren dus de grote tas moest open. We hadden voor dik over de 1000 Euros aan spullen bij ons maar met een stalen gezicht hebben we de dame kunnen overtuigen dat het toch echt niet meer dan 45 Euros waard was wat er in de tas zat. Over die 45 Euros moesten we 25 US$ aan invoerrechten betalen. Snel wegwezen nadat we betaald hadden want ze mocht geen helder moment krijgen en alsnog terug fluiten. Onze bestelde chauffeur stond klaar en bracht ons snel naar onze hut op de yard. De Gwelan stond bijna voor onze deur geparkeerd. Daar heeft ze niet gestaan die 6 maanden maar blijkbaar maken ze het gemakkelijk voor diegenen die een appartementje huren als ze aankomen. Vrijdagochtend dus eerst maar eens een inspectieronde. Het winterdekzeil er af en hoewel de wind er goed onderdoor kon blazen hebben alle kitnaden in het dek het begeven. Het was gewoon poeier geworden. Het is hier dan ook behoorlijk heet moet ik zeggen. Er is dus werk aan de winkel. Van binnen zag het schip er goed en droog uit. Geen schimmel te ontdekken en ook de kakkerlakken vonden onze boot niet interessant genoeg blijkbaar. Ook in de middag de VolvoPenta seal van de schroefas vervangen. Deze was er in St Lucia ingezet maar lekte alweer. Bij demontage wisten we waarom. Er zat veel te veel vet in en dan werkt het ook niet goed. De Franse vrienden van de Rayon Verre kwamen zich melden en afmelden. Gingen nu op weg richting Panama Kanaal. ’s Avonds in het restaurant van de haven een pizza naar binnen gewerkt en daarna in bed getuimeld. Even het tijdverschil van 5 uur wegwerken

 

Zaterdag 25/11

uitsteken, afplakken, kitten en daarna afschuren.

 

Begonnen met de kitnaden in de kuip zodat we tenminste konden zitten zodra de boot te water zou gaan. Naast ons stond een Zweed die ook net aangekomen was en die ook het nodige te doen had. Wel een gezellige buurman. We werkten ongeveer 2 uur per keer en daarna snel even de hut in om bij de airco af te koelen en even een douche te nemen. Je zweet je hier gewoon te pletter. Het is ook wel een overgang van het koude Nederland naar het warme, vochtige Grenada met een temp. van 35 C en een luchtvochtigheid van 95 %. De inhoud van onze reistassen krijgt een beetje bij beetje weer een plek aan boord. Wat hebben we veel verzameld. Helaas was het restaurant dicht dus het werd een blikje tonijn openen en op een toastje smeren als avondeten. We zaten helemaal stuk , vroeg het licht uit.

Zondag 26/11

Alle anodes vervangen want dan kan nog als je op de kant staat. Verder de kuip weer van nieuwe kitnaden voorzien, we worden steeds handiger en het gaat er steeds strakker uitzien. Pouwel was de eerte keer zwart. Wederom wat nieuwe arrivals, dit keer Engelsen die 2 boten verderop stonden. Zaten absoluut niet verlegen om een praatje maar wij moesten wel een beetje doorwerken voordat we te water zouden gaan. Geeft niet, alles gaat hier toch een tandje langzamer dan in het gehaaste Nederland.

 

Maandag 27/11

Om 10.00 uur te water. Bootje bleef prima drijven echter motortje wilde niet starten. Startaccu was naar de vaantjes. Gelukkig kunnen we d.m.v. een schakelaar een brug maken naar de service accu’s waardoor we de motor konden starten, en dat wel bij de eerste klap, geweldig !! Zijn ergens in Prickley Bay voor anker gegaan en eerst gaan zwemmen en uitrusten in een heerlijk verkoelende bries. Op de kant was het bijna niet te harden van de hitte. Dinghy opgeblazen en het motortje er op gehangen en ja hoor, dat ding deed het dus ook al niet. Erg onhandig want het is ons vervoermiddel naar de kant. Wat ik ook probeerde, het lukte niet. Besloten om het motortje en meer nog mijzelf maar eens een nachtje rust te geven en na te denken wat het zou kunnen zijn.

Als de motor niet werkt dan maar zo

Dinsdag 28/11

Uit mijn brommer-sleuteltijd wist ik nog wel hoe een carburateur werkt dus die er afgeschroefd en helemaal uit elkaar en schoon gemaakt met tandenragers. Daarna weer in elkaar en starten maar. Ho maar weer niks. Dan maar een monteur er bij halen maar die bleek net een vrije middag te hebben. Het zat allemaal wel lekker mee zeg!! Aan het einde van de middag wilden we even naar de kant om te horen hoe het met Sanne haar examen gegaan was en hadden ons al helemaal klaar gemaakt om te gaan roeien maar toch nog even het motortje proberen. En jawel het startte. Pruttelde nog wel wat maar met een beetje spelen met de choke kwamen we aan wal. Dat was geslaagd en nog veel mooier, Sanne was ook geslaagd!!!

wat een klus maar het moet

 

Woensdag 29/11

Monteur kon nu wel even kijken naar de motor maar ook hij kwam er niet achter wat er nu met de motor van de dinghy aan de hand was. Het loopt nu wel ietsje beter maar helemaal happy ben ik nog niet. Intussen met de Gwelan weer op een andere plek in de baai gaan liggen. ’s Avonds even een biertje gedronken op de Bonnefooi die net uit Suriname was aangekomen. Mooie verhalen van hun belevenissen aldaar.

 

Donderdag 30/11

Het begon zeer regenachtig. Echt stortbuien, ja dat kan hier ook. Tussen de buien door het grootzeil weer aangehaakt. De startaccu was nog steeds helemaal dood dus daar moest wat aan gedaan worden. Bij Budget Marine in Prickley Bay hadden ze er geen maar bij Island Water World in St George hadden ze een grote voorraad van vele modellen. We zijn toen maar anker op gegaan en op de motor naar St George gevaren waar een zeer goede marina is ( Camper and Nicholson) om ook nog even walstroom aan te haken om de startaccu een laatste kans te geven. Niet geschoten is altijd mis volgens een bekende voetbalgoeroe. We liggen nu in Port St Louis marina en zijn daar echt een klein bootje. Er liggen hier weer een paar superjachten van de buiten categorie. Ik dacht toch echt dat we alles wel gezien hadden maar niks is minder waar. Er ligt hier een zeiljacht waarvan ik de lengte niet durf te schatten. Wat ik wel kan schatten is dat het topje van onze mast nog geeneens tot de eerste zaling kamt van dat schip en hij heeft in totaal 5 zalingen. Bijna een halve Euromast. Toen we dat schip eens goed bekeken bleek er ook nog een watervliegtuig op het achterdek te staan. Het moet toch niet veel gekker worden!!

Vrijdag 1/12

Het moest nu maar eens uit zijn met die startaccu. We hadden hem alle kans gegeven om mee te werken maar vertikte het gewoon. Dan maar een nieuwe er in maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet het halve schip verbouwen om er bij te kunnen. Wat wel makkelijk is, is dat we vlakbij de winkel liggen dus snel een accu opgehaald. Alles aangesloten en een schietgebedje voordat de sleutel werd omgedraaid. Bingo !! de motor startte. Hè, hè. Dat hebben we ook weer van de lijst kunnen afstrepen.

Volgende project was een internet kaartje kopen voor onze MIFI zodat we van boord af weer internet verbinding hebben. Er is hier een redelijk shoppingmall waar Digicel zit. Om er naar toe te gaan kan je of een taxi nemen a 40 EC dollars (12 Euros) of een local busje, lijn 1, nemen a 2,5 EC dollars (0.80 c)

Dat wilden we wel eens meemaken. Je gaat langs de weg staan en steekt je hand op zodra je het busje ziet aankomen. Ging allemaal prima en we waren in nog geen 10 minuten op bestemming. Chauffeur probeerde wel Verstappen na te spelen overigens. Digicel kaartje gescoord dus we hebben weer verbinding. De terugweg was helemaal een belevenis. Die busje zijn van het maatje kleine VW bus. In NL mogen er dan incl chauffeur 8 mensen in. Hier niet, ik heb even zitten tellen en ik kwam tot 18 (incl chauffeur). En die negerinnen hier hebben zeker niet het smalste achterwerk dus we zaten een beetje krap. Onze chauffeur dacht helemaal dat hij Verstappen was die achter Hamilton aan zat. We waren in no time weer terug bij de Marina maar vraag niet hoe. Weer wat beleefd zullen we maar zeggen.

havenkantoortje van port Louis Marina

 

Zaterdag 2/12

Port Louis Marina ligt vlakbij de hoofdweg dus het is er nogal lawaaierig. Reden genoeg om er niet veel langer te blijven. Eerst nog even naar de watersport-speelgoedwinkel voor volwassenen geweest om wat laatste dingen voor de boot te kopen en daarna weg. We zijn weer terug naar Prickley Bay gevaren. Alleen op het grootzeil en motor want onze fok ligt nog bij de zeilmaker. Liggen weer voor anker met een verkoelende wind om ons heen. Een eerste begin gemaakt met het uitsteken/uitborstelen van de kitnaden. Het gaat me een klus worden maar het moet

Groot, groter groots. Het achterste schip, heeft een bijlboeg, je ziet het nog net, is eigenlijk een bijboot voor zo’n superjacht. Het vaart er achter aan, ankert in de buurt en heeft nog wat speedboten, zeilboten en niet te vergeten een helikopter bij zich. Je moet natuurlijk wel een beetje ruimte houden op het echte superjacht