Tijd voor een update .

Het uitsteken, afplakken, kitten, afstrijken en het tape weer weghalen gaat langzaam want (1) het dek is zo groot en (2) voor je het weet ga je weer zitten op plekken die je net gekit hebt. We doen dus ongeveer een meter per dag per kant.

Ondertussen ontmoeten we leuke mensen. Onze Zweed die naast ons op de kant stond is best wel een interessant figuur. Hij is President Commissaris van de Zweeds publieke omroep. Zeg maar de Zweeds NOS. Hij doet aan skydiven,en heeft in zijn vrije tijd ook nog even zijn helikopter-vliegbrevet gehaald. Toen we het over de Wasa hadden, dat oorlogschip dat 330 jaar geleden op zijn eerste vaartocht na ongeveer 1000 meter nog in de haven van Stokhom kapseisde, bleek dat de grootvader van Roland, die Zweed, meegeholpen had bij het lichten van het wrak. Hij is nl de uitvinder van de scuba uitrusting van duikers (luchtflessen op je rug en een ventiel om mee te ademen) en had daar dan ook het wereld patent op. Hij was gewoon een uitvinder van beroep want heeft nog wel een aantal andere dingetjes uitgevonden. Het andere interessante stel wat we ontmoet hebben zijn Amerikanen. Ze hebben geen vlag achterop hun boot staan omdat ze zich rot schamen om Trump. Zij hebben een skydive school inclusief vliegveld, vliegtuigen en alles wat daarbij hoort in Oregon. In het winterseizoen varen ze op hun catamaran in de Carieb. Ook niet mis overigens want alles zat d’rop en d’ran.

Zoals gezegd, het werkt vordert gestaag maar we zijn nog even bezig. Wel hebben we de afspraak gemaakt met de Zweed en de Amerikanen om Kerst te vieren op Bequia (spreek uit Bekwee).

Zo zag het hele dek er dus uit

Dinsdag 12/12

Zo, weer een paar dagen verder en ook weer een paar meter verder met het dek. De nieuwe kitnaden zien er nog wat ruw uit maar dat gaat straks wel weg als ik er met de schuurmachine overheen ga. Het moet nog even verder uitharden. We gebruiken overigens geen Sikaflex maar een ander soort kit wat beter tegen de UV straling kan. Wat een leuke bijkomstigheid is is dat je er na 2 uur al over heen kan lopen. Moet je met Sikaflex niet proberen, dat lukt je pas nu een uur of 10.

Intussen is er hier ook in Prickley Bay een calamiteit gebeurt. Om 18.00 uur is het hier echt donker maar varen er nog allerlei dinghy’s rond soms met grote (veel te grote) snelheid. Zo’n dinghy is met grote snelheid in het donker tegen een ton opgevaren die hier in de haven liggen als baken voor het kanaaltje naar de werf en dinghy steiger. Een van de inzittenden heeft het niet overleefd.

Zaterdag 16/12

Monniken-werk

Het dek is klaar!!!!!!!!

Nou ja klaar. Met het repareren van de kitnaden zijn we tot de kuip rand gekomen. Er blijven dus nog twee relatief smalle stroken over die nog gedaan moeten worden en de achterklep van de bakskist op het achterdek. Aangezien we het wel even hadden zitten is dat dus een klus(je) voor iets later. Van de Bonnefooi mocht ik hun vlakschuurmachine lenen om het dek mooi op te schuren en het resultaat is daar. Niet slecht voor amateurtjes. Foto van dek zoals het er nu uit ziet komt de volgende keer.

We gaan ons dus nu klaar maken om te vertrekken uit Prickley Bay. Waarschijnlijk volgende week dinsdag. Onze grote gasfles wordt nog gevuld en die is maandag klaar. Helaas is voor de komende 10 dagen de wind NO tot ONO dus dat wordt hoog aan de wind richting Carriacou. Zal wel een beetje stampen worden.

Gisteren heel gezellig gegeten met onze Australische vrienden Terry en Janet. Hun boot ligt ook weer in het water. Zij gaan van hier richting Panama en dan door om uiteindelijk in Nieuw Zeeland uit te komen. Zij hebben een autootje gehuurd en we gaan morgen samen met ze het eiland verder verkennen.

Als je vanuit Nederland vertrekt ben je maanden van te voren bezig om alles klaar te maken. Nu, na 6 maanden bleek het dus niet zo te zijn dat de boot te water gaat en je weg kan varen. Er is een hoop werk verricht in de afgelopen weken. We moesten er gewoon door heen. Het was geen straf om hier te liggen maar we zijn er nu wel klaar voor om de zeilen te hijsen.

Tot zover