Toen we wakker werden in de baai van Block Island was er ineens dichte mist. De voorspelling was dat deze binnen een uur zou oplossen. Inderdaad trok de mist op dus wij ankerop en op weg. We waren nog niet buiten of het trok weer helemaal dicht. Met radar, AIS, chartplotter en goede ogen en oren zijn we doorgevaren. Op de marifoon was het een gekwetter van jewelste. Vooral van schepen die zonder AIS of radar aan het varen waren. Het is deze week ook wel feestweek van 4th of July dus veel boten op het water met soms absolute dwazen die volgas met speedboot varen al dan niet door dikke mist. Onverantwoord!!

 

 

 

 

Wij zagen op een gegeven moment op onze radar dat er naast ons aan stuurboord een zwakke echo dichtbij zat maar zagen niets totdat ineens er een tweemaster op ongeveer 100m uit de mist op dook. Hij had geen radar, geen radar-reflector en geen AIS.

Uiteindelijk zijn we bij het eiland Cuttyhunk aan een mooring gaan liggen. Na een uur trok de mist op en zagen we waar we lagen. De volgende dag doorgevaren naar Pocasset.

 

Cape Cod Lighthouse

 

Het was 4th of July dus die avond zagen wij vanaf onze ankerplek op wel 10 verschillende plaatsen vuurwerk. Ieder gehucht, dorp en/of stad geeft die avond een vuurwerk show. Particulier vuurwerk afsteken is hier nauwelijks. Op donderdag een klein stukje verder naar het plaatsje Onset. Dit ligt aan de ingang van het Cape Cod kanaal. Dit kanaal moet je echt met stroom mee plannen want er staat 4 knp stroom doorheen, maar ja, nu zit daar ineens die depressie voor onze neus dus gaan de plannen om. Gisteren nog wel even weer een supermarkt bezocht voor fresh food. Vanaf het dinghydock rijdt er een shuttle busje naar die supermarkt maar toen wij daar eenmaal inzaten zei de chauffeur dat we er over 45 minuten zouden zijn. Met dat busje dus wel een stuk van de omgeving kunnen zien en de terugreis vanaf de supermarkt was maar 10 minuten. Die chauffeurs hier kennen overigens ongeveer iedereen die instapt en kletsen constant met ze. Wij deden vrolijk mee aan de conversatie.

 

 

 

 

 

Bij terugkeer bij de boot bleek de “Irene” naast ons voor anker te liggen. Wij hadden ze voor het laatste bij NY gezien waar wij van elkaar foto’s maakten bij het Vrijheidsbeeld. Zij gaan wel door naar Maine want zij hebben wel een beetje haast. Ze willen nog dit seizoen naar Engeland oversteken en dan moet je niet te lang wachten.

De voorspelde harde wind kwam inderdaad maar we lagen heerlijk rustig in een goed beschermde baai van Onset. Het was ook gezellig met Ginger en Peter van de Irene die naast ons voor anker lag.

 

Binnenvaren bij Provincetown

 

Op zaterdag eerst even weer de dieseltank gevuld en daarna op weg door het Cape Cod kanaal. In dat kanaal staat een sterk getijde stroom dus je moet niet proberen daar tegen in te varen. Even op de tabellen kijken en vanaf 11.00 uur hadden we stroom mee van soms wel 5 knp. We werden er aan de andere kant gewoon uitgespuugd met een gangetje van 10 knp over de grond. Je komt dan in de baai van Cape Cod. We zijn deze overgestoken naar Provincetown waar we om 17.00 het anker uitgooiden. Provincetown is de plek waar de Pelgrims met de Mayflower de eerste voet aan wal zetten. Nu is het een erg toeristische plek met een grote Gay gemeenschap in allerlei uitdossingen. We zijn er een dagje blijven liggen. Het was ook het einde van de feestweek van de 4^de Juli voor de Amerikanen dus op zondag liep de baai aardig leeg. Vandaag, maandag 9 juli, zijn wij langs Boston naar Marblehead gevaren. Naast Newport een heel belangrijk zeilerscentrum. In Antigua waren we destijds Amerikanen, David en Nancy, tegengekomen die hier wonen. Zij zeiden toen al dat als we in Marblehead zouden komen zij een mooring voor ons zouden regelen. Welnu, hij heeft zijn belofte gestand gedaan. Hij lag ons al op te wachten bij de ingang van de baai en wij liggen nu in een bomvolle baai recht voor de Corinthian Yacht Club aan een mooring, voor niks, zolang we willen. De ontvangst was geweldig want zonder zijn hulp hadden we hier echt niet zo makkelijk een plaatsje kunnen vinden. We zijn daarna bij hen thuis langs geweest en daarna heeft hij ons het uiterst charmante plaatsje laten zien. Hij woont hier al 44 jaar en kent iedereen en iedereen kent David. De man is ongeveer 75 jaar oud maar nog springlevend want op een gegeven moment liet hij ons zijn ‘hobbywinkel” zien. Dit was een garage midden in het dorp met wel 5 oude mini’s die hij opknapt maar ook mee gaat racen. En niet zo maar racen, nee voor het eggie. Zo’n minietje gaat nog over de 200 km per uur (motortje draait dan 9000 toeren) Een Porsche 911, Corvette etc etc gaan harder op het rechte eind maar in de bochten is hij met z’n mini iedereen de baas. We vielen van de ene verbazing in de andere. Zij gaan nu zelf morgen met hun motorboot voor 1 ½ maand op vakantie maar als we zijn Mercedes een dezer dagen willen lenen, geen probleem, de sleutels liggen in die garage met mini’s in een bakje dus ga je gang. Die garage met alles d’r op en d’r an zit overigens niet op slot. Niet nodig volgens David, er wordt hier toch niets gestolen. Wij leggen voor de zekerheid onze Dinghy toch maar weer elke keer keurig op slot.

Vandaag Hans Blickman aan boord gehad. Een trouwe oude vriend die in Boston tijdelijk woont. Morgen bezoek van vriendin Holly die wij uit onze tijd uit Polen kent en hier in de buurt woont en donderdag Hieke en Loring aan boord. Hieke is een achternicht van Marjolein. Wonen hier ook in de buurt. Zo komen we de dag wel door.

 

Stay tuned