Marblehead en naar Maine
We zijn een paar dagen in Marblehead blijven liggen. We kregen bezoek aan boord. Eerst Hans Blickman die in de buurt woont. We kennen elkaar al ons hele leven. Erg gezellig. De volgende dag Holly, wij kennen elkaar uit onze tijd dat we in Polen zaten. Zij woont iets te noorden van Marblehead en de laatste avond kregen we familie van Marjolein, Hieke en Loring, die vlakbij Marblehead wonen nog aan boord en heerlijk samen mee in een restaurant gegeten.
Marblehead zelf is een klein plaatsje met een lange geschiedenis. Bijna alle huizen zijn ergens uit 1700 en nog in goede staat .
Het oude gemeentehuis in Marblehead
Er zijn strenge regels als je huis wil aanpassen. De kleine baai van Marblehead heeft rondom een aantal prestigieuze jachtclubs, zoals de Corinthian jachtclub, de Marblehead jachtclub en de Boston Jachtclub. Bij zonsondergang schieten ze allemaal een kanon af en gaat de vlag naar beneden. We zijn er zelf niet bij geweest maar in die clubhuizen gaat dan iedereen staan, rechterhand op het hart en daarna zingen ze allemaal het volkslied. Daarna gaan ze weer door met eten. Om 0800 de volgende ochtend gaan er weer knallen en gaat de vlag weer omhoog (ik denk zonder verdere poespas.)
Goed zoeken dan zie je onze boot
Ons uiteindelijke reisdoel, het laatste vinkje van de bucketlist is Maine dus op vrijdag op weg. Er moest toch nog even 100 mijl gevaren worden om daar te komen. Dat hebben we maar in 2 etappes gedaan want er was weinig wind dus wederom het ijzeren zeil erbij om er te komen. Onderweg kwamen we van alles tegen, dolfijnen, zeehonden en plots ook 2 gigantische ruggen van walvissen op 100 meter van de boot. Een beetje too close for comfort want deze beestjes leken toch wel even wat groter dan onze boot. We hebben ze helaas daarna niet meer gezien. We liggen nu bij Portland aan het begin van het scheren gebied waar Maine bekend om staat. Waar ze ook bekend om zijn hier zijn de lobsters (kreeften). Die vangen ze in kooien en die liggen op de bodem met een boeitje aan een lang touw. Je moet dus constant uitkijken dat je niet over zo’n boeitje vaart met het risico dat je dat touw in de schroef krijgt. Men zegt dat de densiteit van de boeitjes hier in Maine nog veel erger wordt. We gaan het meemaken