Exuma eilanden reeks
We zijn weer een stukkie naar het Noorden opgeschoven. Zaterdag ochtend vroeg, bij eerste daglicht, hebben we het anker opgehaald en zijn vanuit Georgetown vertrokken. Je moet dan eerst een zigzag koers varen over ongeveer 5 mijl om banken te ontwijken. Soms ga je over 2,5 meter en met onze diepgang van 2,10 meter zit je dan even met samen geknepen billen maar het was opkomend tij. Gelukkig stond er een matige bries dus het ging allemaal voorspoedig en konden de billen weer ontspannen. Daarna ga je van 10 meter diep ineens naar 1000m+ diep dus geen verdere zorgen. Je moet hier met getijden rekening houden. De Bahama bank is gemiddeld 5 m diep en aan de oostkant daarvan (daar waar wij varen) wordt deze begrensd door allemaal eilanden waar soms een doorgang zit. Deze noemen ze “cuts” en de eilanden noemen ze “Cays”. In die cuts kan het behoorlijk hard stromen en moet je niet proberen er tegen de stroom in te gaan. Er staan verraderlijke golven. Dus als je een tochtje aan het plannen bent moet je rekening houden met daglicht-uren en stroomrichtingen. Voor zaterdag stond er 25 mijl op de lijst dus ongeveer 4 uur varen met de windrichting en sterkte gerekend. Het kwam allemaal zo uit dat we mid-tij en stroom mee aankwamen bij Lee Stockton Island (ja ja geen Cay maar Island).
Ankeren bij Lee Stockton Island
Door onze diepgang durfden we niet een ankerbaai in te varen want er zat een zanddrempel voor dus zijn voor die drempel voor anker gegaan. Je ligt dan in de volle stroom maar we hadden geen andere optie. Natuurlijk draait dan de stroom om als je ligt te slapen en dan gaat er van alles gebeuren met je anker en ketting. In kort, het was een onrustige nacht. We lagen er overigens met nog 2 andere schepen die natuurlijk hetzelfde probleem hadden. De volgende ochtend rond 0900 weer vertrokken en zonder het met elkaar te hebben afgesproken vertrokken de 2 andere schepen op hetzelfde moment. Nu weer door de Cut heen naar buiten met de stroom mee maar de niet al te harde wind van voren. Dat was even stuiteren maar het ging goed, ook met onze 2 volgers.
Helaas liet de wind het gaande onze trip langzaam afweten dus het ijzeren zeil moest weer even z’n best doen. De gang moest er in blijven want je wil wel bij de geplande volgende doorgang stroom mee hebben. Ook dit klopte allemaal met het plan en we liggen nu in een heerlijke afgeschermde baai met toch behoorlijk wat jachten die allemaal komen schuilen voor een depressie die over ons heen gaat komen vannacht en morgen.
Schaduw van de boot op de bodem
’s Middags de wal op geweest om het daar eens te verkennen. Het is geen dorp maar een nederzetting. Wederom 1 weg met een grocery store die niet veel ter verkoop had. Iets verder nog een grocery store annex laundromat annex kapper. Hier het er maar op gewaagd en mijn haar laten knippen zittende op een stoel buiten met het mooiste uitzicht wat een kappersstoel kan bieden.
Zo zit je op de stoel bij de kapper
En dit is het uitzicht vanuit de stoel
Weer ietsje verder het restaurant Lorraine wat een hangplaats is voor alle cruisers hier.
Even tussendoor wat observaties:
-Je ziet hier geen charterjachten. Blijkbaar te moeilijk vaarwater.
-Dat wat om ons heen ligt zijn allemaal “blue water” cruisers
-Het zijn alleen maar Amerikanen of Canadezen. De schepen zijn ook kleiner dan wat we eerder zagen, zo rond de 40 tot 45 voet.
We zijn weer een dag verder. De voorspelde harde wind begon inderdaad rond 22.00 uur te blazen met een stabiele 27 knp. Het werd toch wel een onrustige nacht want de baai hier ligt vol en ons eigen anker houdt prima maar what about the others? Vandaag bleef de wind gewoon doorblazen en volgens de verwachtingen blijft dat morgen ook nog wel zo. Het heeft weinig zin om hier te vertrekken want Staniël Cay aanlopen met deze wind is ook geen optie.
Onze boot steekt te diep om hier relaxed rond te zeilen. We gaan ons reisplan, dat toch al bij eb in het zand geschreven stond weer aanpassen.
Stay tuned