Om 17.30 uur op zaterdagavond, vlak voor dat de zon onderging, zijn we van St Maarten vertrokken om naar de BVI’s te varen. Er zou zeer harde wind aan gaan komen dus daar wilden we voor zijn. Met een bakstagwind van rond de 20 knp zat de vaart er weer lekker in. Zo goed zelfs dat we eigenlijk iets te vroeg aan kwamen bij de oostpunt van Virgin Gorda. Daar gaat de bodem van 1500 m diepte in vrij korte afstand naar 25 m diepte. Om dat dus bij donker aan te lopen vonden we geen goed idee dus besloten iets verder te varen en om de westpunt van het eiland te gaan en een klein stukje aan de wind te varen naar Spanish Town. Hier kan je inklaren. Aangezien we op zondagochtend aan kwamen hebben we ons maar even schuil gehouden want inklaren op zondag is dubbel tarief. Op maandag ingeklaard en niemand van de douane heeft gevraagd wanneer we nu eigenlijk aangekomen waren. Een ander Nederlands schip, de Dutch, klaarde wel op zondag in en inderdaad dubbel tarief. Overigens op dit eiland was weer behoorlijk wat schade van Irma. Het zag er troostelozer uit dan Sint Maarten. Wij lagen aan een mooring want de marina was ook totaal verwoest. Dat aan die mooring liggen was op de 2^de dag geen succes. Er kwam een onaangename swell naar binnen en we draaiden rondjes om de mooring zodanig dat zelfs de mooring lijn om de kiel kwam te zitten. Gelukkig kwam het allemaal weer van zelf los maar voor ons voldoende om te vertrekken. Van Virgin Gorda naar Road Harbor, door het Drake Channel, gevaren. Halverwege werden we ineens door de US Coast Guard via de marifoon opgeroepen. Onze kinderen waren wat ongerust geworden omdat ze al een paar dagen niets van ons gehoord hadden en we niet terug te vinden waren op Marine Traffic. Gelukkig hebben we ze gerust kunnen stellen dankzij Lieutenant Commander Gomez van de US Coast Guard.

Als je denkt dat je op St Maarten veel schade gezien hebt door Irma, nauw dan is het op de BVI’s nog een tandje erger. We liggen in Road Harbor, Tortola en het is hier een schepen-kerkhof. Ze liggen hier letterlijk en figuurlijk opgestapeld.

uitzicht naar achteren

Wij zelf liggen in de Village Cay Marina met nog 2 andere jachten. Veel van de betonnen steigers zijn compleet weggevaagd. Er ligt schuin voor ons nog een catamaran op z’n kop. Een ander, grote tweemaster ligt met z’n kont deels op een steiger deels op een jacht dat er onder gezonken ligt.

Uitzicht naar voren

Dit is ook een grote haven voor de charterbedrijven Moorings en Sunsail. Veel van hun boten zijn verwoest en worden langzaam aan weer vervangen. In de baai ligt een groot vrachtschip vol met jachten van Moorings en Sunsail die werden gelost. Deze boten komen allemaal uit de Middellandse Zee.

En in het ruim de boten zonder mast die er later op komen

Ook bijna alle gebouwen hier zijn beschadigd. Aan sommige wordt gewerkt om ze weer op te knappen.

Onder het hoofdstukje “leuke ontmoetingen”: Maakten net een wandeling en kwamen in gesprek met een Canadees echtpaar. Zij waren hier als contractors om het elektriciteitsnet weer gangbaar te maken. Zijn hier al 4 maanden en bijna klaar. Hebben ook alle andere eilanden weer van elektriciteit voorzien.

Er kwam vanochtend een grote catamaran bijna naast ons liggen dus kwamen daar ook mee in gesprek. Toen we vertelden wat onze plannen zijn hadden we direct een uitnodiging te pakken om bij hun voor de deur in Chesapeake Bay bij Annapolis te komen liggen. Zij hebben een eigen aanlegsteiger en mooring. Zouden ook hun auto mogen lenen etc etc. Van andere Amerikanen kregen we eerde al een uitnodiging om aan hun mooring in Marblehead te komen als we daar zijn. Ongelofelijk hoe gastvrij sommige Amerikanen kunnen zijn.

Vandaag is het absoluut knudde met het weer. De voorspelde harde wind giert door het want en af en toe wordt de boot volledig schoon gespoeld door de regen. Vanaf morgen gaat de wind afnemen en wordt het allemaal wat rustiger zodat we vrijdag weer op pad gaan en wat leuke baaitjes gaan bezoeken.