Wat een tegenstelling tot St Maarten. Waar St Maarten er soms armoedig uit ziet alhoewel er ook knoerten van jachten liggen, is St Barth een eiland voor de welgestelden (zeg maar zeer welgestelden). En zeker nu deze week, want de regatta voor megazeiljachten wordt nu gehouden, inclusief 6 J-Klasse schepen. Wat je hier ziet liggen gaat bijna je voorstellingsvermogen te boven.

Dit zijn dus die motorbootjes die bij St Barth liggen

Je hebt grote zeiljachten, nog grotere zeiljachten en werkelijk waar hele grote zeiljachten. Welnu, dat ligt hier allemaal. Er doen 38 van die superzeiljachten mee.

Er waren er een paar aan het oefenen en soms was ik even de tel kwijt als ik probeerde te tellen hoeveel bemanning er dan aan boord zat maar vaak was het 25+.

Kijk maar eens naar de mannetje op het voordek. ik denk dat onze boot korter is dan het voordek van dit schip

 

Ook de J-klasse schepen zijn iets aparts. Er zijn er ooit 9 van de tekentafel gekomen. De huidige J-klasse schepen zijn over het algemeen nieuwe versies die wel aan de oude tekeningen moeten voldoen. Deze week varen er 2 die nog in de dertiger jaren zijn gebouwd nl de Shamrock en de Velsheda.

Op de Kaag liggen vaak motorboten en dan met bijvoorbeeld een regenboog of Valk ernaast. Hier ligt een grotere motorboot met een J-klass er naast. Alles is relatief. In dit geval is dit de Bystander als moederschip en de Velsheda

Op de Velsheda vaart een vriend van mij mee als gast van de eigenaar. Met die vriend heb ik samen in de opleiding voor officier Korps Mariniers gezeten. Recht achter ons licht de Velsheda langszij een prachtig groot motorjacht van dezelfde eigenaar, een vermogende Nederlandse zakenman.

Het was dus een uitgelezen kans om eens het een en ander van dichtbij te bekijken. Heb even achter het roer gestaan van de Velsheda en mij proberen voor te stellen hoe je dat doet als je met 12 to 15 knp voor de wind op een boei komt afstormen en de spi moet er af, de boei moet ronden en de zeilen weer in de aandewindse stand gezet moeten worden. Zo’n J-klasser is toch wel een verrekt lang ding (38 m)met een mast hoogte van 53 m.

Van binnen was de Velsheda net zo indrukwekkend want het schip is zo veel mogelijk in originele staat teruggebracht.

Hier zie je de links de Velsheda oefene, in het midden nog net het zeil van een moderne (hele grote) racer en daar rechts van komt de Malteer Falcon aanstormen.

 

J-Klasse de Topaz met gedeeltelijk Nederlandse bemanning. Deze week zeilden de Hanuman, Lionhart, Shamrock, Ranger, Topaz en Velsheda tegen elkaar. Nog nooit eerder zijn er 6 J-klasse schepen tegelijk aan de startlijn geweest.

 

We liggen deze week voor anker tussen al dit geweld en intussen bekijken we ook nog even Gustavia, het hoofdstad(je) van St Barth. Ook hier struikel je weer over allerlei dure winkels. Het ziet er echter allemaal zeer verzorgt uit. Hier geen bedelaars en ook geen troep langs de weg.

Er staan prachtige huizen maar die zijn er ook alleen voor de zeer welgestelden. Als je een huis hier wil bouwen dan moet je natuurlijk grond hebben om op te bouwen. De grote van het huis (met een bepaald minimum) is afhankelijk van de hoeveelheid grond die je bezit. En daar zit nu net de kneep want grond om te bouwen is schaars en hier dus peperduur.

Zo leren we nog eens wat.

Kijk ook hier weer even naar de  verschillende grote van de schepen, De Motorboot in het midden is 280 Ft lang, daarachter ligt een kleine cruiseliner. Volgens mij kan je die cruiseliner inpakken met de spi van dat zeilschip.

Intussen ben ik ook tot de ontdekking gekomen dat de lagers in onze ankerlier het aan het begeven zijn. Een ankerlier (elektrisch) is een absoluut noodzakelijk ding hier in deze contreien. Na wat rondvragen en met steun vanuit NL heb ik in Martinique een zaak gevonden die de ankerlier zou kunnen repareren. We gaan die kant toch op, laten we nu nog even hopen dat die lier het zo lang gaat uithouden. Repareren is toch wel een net iets goedkopere oplossing dan een geheel nieuwe.

Om met Mr Murphy te spreken: “alles wat kapot kan gaan gaat kapot” gaat dus helemaal op.

Zo, intussen een dagje verder en het is nog voller geworden met grote zeilschepen. Het kan niet op. Toen wij met onze dinghy naar de kant voeren kwamen we bij het aanleggen in gesprek met een Amerikaans echtpaar. Op een gegeven moment vertelde zij dat zij ook nog een Nederlander kende waar zij jaren als radioloog mee samen had gewerkt in Boston. Laat die Nederlander nu net een hele goede vriend van mij te zijn, met zijn broer zeil ik in de Drakenklasse. Vandaag waren de eerste 2 races van de J-Klasse schepen. Wij zijn dat gaan bekijken op een hoog punt en hebben het gevolgd met de verrekijker. Indrukwekkend om 5 van die schepen (de 6^de, de Shamrock, deed de eerste race niet mee) op de bovenboei af te zien stormen, daarna naar de spreader-boei (voor de kenners onder ons) te zien varen terwijl de spi boom omhoog gaat en in de draai bij de spreader-boei de spi er op zetten. Ik schat dat zo’n spi ongeveer 600 m2 groot is. Ze varen een up en down race met twee aandewindse en 2 voordewindse rakken. Aan het einde van de dag was het de Velsheda die 2x een eerste plaats scoorde. Daarna terug naar de boot om het een en ander voor te bereiden voor vertrek ( zoals dinghy laten leeglopen en oprollen). “s Avonds als uitsmijter voor ons nog een geweldig vuurwerk dat vlak voor nos neus werd afgestoken. Het was gigantisch, het kon niet op. Toen het voorbij was gingen alle schepen toeteren. Ook dat was weer zeer indrukwekkend.