21 juni

Op een schip slapen is heel fijn. Op een schip slapen van je ouders is al helemaal fijn, want dan is er room service in de ochtend. Papa is naar de douche en ik krijg van mama een kopje thee met een plakje koek, in bed. Ik mag nog even blijven liggen want zij gaat eerst douchen.Dat was van korte duur. Na een enorme plons, en een paar korte hellup kreetjes, sta ik binnen 3 seconden op dek en vind ik mijn moeder terug, in de haven, hangend aan een stootkussen. Afstapje naar de kade verkeerd ingeschat. Ik gooi het zwemvest en via het zwemtrappje (met nieuwe treetjes) is ze weer terug aan boord. Intussen is het eerste wat ze roept “ maak een foto”, het gaat dus prima.

Intussen komt papa aanlopen, en staat er een man naar ons te kijken. Mijn vader denk dat hij de Gwelan staat te bewonderen en vraagt naar deze bevestiging. De man antwoord een beetje beteuterd “ the old lady fell in the water” . The old man Brouwer verstond dat niet goed en zag de tas met douche accessoires drijven, bedankt de man en gaat de tas opvissen. Hij heeft niet door dat zijn Old Lady als een verzopen katje achterop staat.Enfin, de schade is miniem, een schoen die we later opvissen en wat zelfvertrouwen. We maken er wel een primeur van. Marjolein is de eerste die te water gaat dit seizoen.

Na ons wild water avontuur gaan we het dorpje ontdekken. Het is een leuk lief dorpje met allemaal gekleurde huisjes en winkeltjes die wederom dicht zijn. We halen wat laatste boodshcpapen en gaan varen.

Het is drukker op het water, en door een heel smal gaatje komen we in breder vaarwater waar we ook kunnen zeilen. We moeten zelfs overstag! Nog een historisch moment, dat was nog niet gebeurd dit seizoen.

We zetten koers naar een steen om aan vast te liggen. In het eerste baaitje liggen al twee boten, dat is ons veel te druk. Stel je voor, buren?! Dat kan echt niet. We tuffen nog een stukje verder en duiken een ander baaitje in. Het water is kristal helder, maar desondanks varen we erg langzaam. De techniek om aan te leggen is zo dicht mogelijk naar de kant te varen, kijken of je niet vastloopt, als dat niet gebeurd ga je naar achter, gooi je het achter anker uit, en gaat dan weer zo ver mogelijk naar voren.

Bij onze eerste poging stap ik af, de rots is iets steiler dan ik dacht, maar het is prachtig om te zien. Helder water, en een schip wat op de rotsen af komt varen. Heel gek. We leggen aan, aan drie bomen. en nestelen ons in deze privé baai. Het is zo rustig, geen wind, alleen vogeltjes, en ons vermaakt is een nest broedende futen. Ik kan het niet omschrijven, zoiets moet je meemaken. En ik hoop dat de foto’s voor zich spreken

20 mijl gevaren, de wind Oost, 8 knopen, licht bewolkt.