We liggen in Paradise want het is hier werkelijk waar prachtig en hebben weer een data card kunnen scoren dus hier volgt het verslag van de afgelopen 10 dagen

Na nog eens goed naar de weerkaarten gekeken te hebben kwamen we tot de conclusie dat het weerbeeld beter was om op vrijdag 9/3 te vertrekken dan op zaterdag. Dit alles met de wind verwachting aan het einde van de rit want die zou dan helemaal wegvallen. Met een heerlijke lopende wind en volle zon zijn we om 0830 vertrokken uit Charlotte Amelia op weg naar de Turks and Caicos eilanden, ongeveer 500 mijl verderop. De tweede helft van de tocht zouden we wat aantrekkende wind krijgen volgens de gribfiles die we elke dag binnenhaalden via onze Iridium Go. Het was echt plat voor de wind dus schommelen geblazen. Met 2 reven en de stagfok op de kleine spi-boom zat de gang er lekker in. Je komt eerst langs Cuelebra, een eiland van de Spaanse Virgins, en vervolgens Puerto Rico, Dominicaanse Republiek en Haïti. Ter hoogte van Puerto Rico kregen we nog even contact met onze Duitse vrienden van de Rode Zora die naar PR gingen en ons op AIS zagen. We koersten aan op de Silverbank. Dit is het gebied waar tussen Januari en eind Maart de bultrug walvissen in grote getalen rondzwemmen en met een beetje vrijen ook nog paren. Helaas hebben we er geen een kunnen spotten.

Het was soms best fris

Voor de derde nacht hadden we een windvoorspelling van max 25 knp. Welnu de werkelijkheid was even anders. Het begon steeds harder te waaien in de middag daarom dus hadden we als voorzorg het derde rif al in het grootzeil gezet. ’s Nachts begon het echt te blazen tot 35 knp met huizen hoge golven van achteren. Dat golvenpatroon komt deels ook door de grillige zeebodem hier. We kwamen over een trog van 8000 meter diep en 12 uur later vaar je over een onderzeese berg die een top heeft 40 meter onder water. Het vreemde was dat, nadat we die harde wind gehad hadden, de wind er ineens mee ophield. In een tijdspanne van een paar uur zaten we ineens in windstilte. De motor aan en gelukkig hielden de golven er ook snel mee op.

We wilden naar Providentiales, een plaats aan de west kant van de Caicos-bank maar dat wilden we wel met daglicht aanlopen. Van betonning hebben ze hier nog niet gehoord. De Caicos bank heeft een diepte van 3 meter en overal Coral Heads. Daar wil je niet tegen op varen. Met daglicht zijn ze goed zichtbaar in het kraakheldere water. Bij Providentialis aangekomen was het een grote tegenvaller. Het leek wel uitgestorven en bovendien met de diepte en onze diepgang ook niet leuk om ontspannen daar rond te varen. Na scheepsberaad besloten om naar Mayaguana door te varen. Dit is het meest oostelijk gelegen eiland van de Bahama’s. We zijn bij het meest oostelijke puntje van Mayaguana voor anker gegaan. Bij de ankerplaats aangekomen is het 300 m voor de kant nog 1500 m diep. Daarna ineens een plateau van 8 meter diep waar je het anker moet laten vallen. We lagen met een noordelijke wind mooi onder de hoge wal samen met een ander zeiljacht. Na een heerlijke nachtrust werden we gewekt door redelijk geschommel en lagen we ineens 180 graden de andere kant op dus aan lager wal. Anker omhoog en op weg naar Abrahams Bay (of Abrahams schoot ?) Een baai die achter een rif ligt bij hetzelfde eiland. Daar prima gelegen en het grootzeil kunnen repareren. Een pocket van een van de lange zeillatten was op het achterlijk losgekomen bij het uitreven. Het derde rif was er achter blijven hangen. Een goede dag voor klussen want het was grijs boven ons met af en toe regen.

Hier lagen we alleen. Ergens aan de horizon lag het dorpje op 3,5 mijl afstand. dichterbij konden we door onze diepgang moeilijk komen

We lagen overigens helemaal alleen daar in de baai. Ver van het dorpje, zover dat we alleen ’s nachts lichtjes in de verte zagen. Dat geeft toch wel een wat onwerkelijk en unheimisch gevoel.

Weg varen uit Abrahams Bay, Mayaguana

De volgende ochtend op tijd op en een uurtje later anker op en op weg naar Georgetown, zo’n 175 mijl verder op. Eerst hoog aan de weinige wind met wel stevige golven dus de motor er bij. We moesten een eiland ronden na 5 uur varen waarna het halve wind werd en werkelijk waar prachtig zeilen werd. Alle lappen er op en gaan met die banaan. Helaas werd het tegen laat op avond weer minder en moest om 22.30 de motor er weer bij. Om voor het vallen van de volgende avond bij Georgetown aan te komen moesten we wel de gang er in houden. De motor op 1700 toeren heeft het prima gedaan en we konden 6 knp + aanhouden.

Het is een soort Flying Dutchman verhaal van dat zeilschip dat elke keer tevoorschijn komt in de “sprookjes”. De tweede nacht nadat wij uit de USVirgins vertrokken werden wij opgeroepen door een Amerikaans jacht dat op dat moment ongeveer 4 mijl achter ons voer. Ze zagen ons op de AIS maar zagen onze navigatie lichten niet dus vroegen ze ons waarom we geen verlichting aan hadden. Hadden we natuurlijk wel aan maar ons driekleuren toplicht werkt niet meer. Ik denk een probleem met de kabel in de mast. Zij hadden overigens geen AIS die uitzond zodat wij hen niet konden zien op de plotter. De volgende dag weer even Marifoon contact en heel in de verte zagen we ze. Weer een dag later, midden in de nacht kwamen ze ons op de motor voorbij op 1 mijl afstand. Weer een dag later vertrokken zij net uit Mayaguana toen wij daar aankwamen. En vanochtend, vrijdag 16/3 zagen wij ze weer achter ons op 4 mijl afstand en uiteindelijk kwamen we tegelijk aan op de ankerplaats bij Georgetown. We gaan morgen een borrel bij ze drinken. Wordt vast gezellig met sterke verhalen

Binnenlopen bij Georgetown is trouwens ook wel weer spannend. Onze plotter vertoond kuren en een van de twee Ipads had ook last om een goede GPS fix te krijgen. Gelukkig deed de tweede Ipad het wel goed want je wilt hier niet rondvaren zonder GPS. Links en rechts ondieptes, rotsen en coral heads. Bij Georgetown zijn we sinds 8 dagen weer onder de mensen.

Hoeveel kleuren blauw???

Het is hier Paradise. Prachtig blauw water en een beschutte ligging. Er liggen hier wel 100 schepen voor anker van allerlei nationaliteiten. We blijven hier de komende dagen want vrienden komen hier naar toe vanuit Florida met hun nieuwe catamaran. Eerst morgen een datacard scoren zodat we weer online komen, dit bericht kunnen plaatsen en weer contact kunnen maken.

Hier nog wat bevindingen opgetekend door Marjolein

• We hebben weer een afstand afgelegd van ongeveer Amsterdam –Basel
• We eten al dagen uit blik en dat is best afwisselend.
• Als we zouden doorvaren hebben we nog voor tenminste een week lekker eten aan boord
• De Sundown is hier later dan in de Carieb dus de borrel wordt langer.
• Het lijkt hier wel de waddeneilanden. Wel wat meer ruimte maar minder schepen
• In het zuid-oosten van de Bahama’s voelt het echt alsof je alleen op de wereld bent.
• Vooral ’s nachts geeft dat een wat eng gevoel.
• Na 8 dagen varen voelt het als een goed team
• Op elke zee, of je elkaar nu niet of wel ziet geeft dat leuke contacten via de VHF
• Ook hier in de Bahama’s is Columbus zeer actief geweest
• Helaas is zijn schip, de Santa Maria, hier vlakbij op een rif gelopen.
• We dachten dat varen Zweden spannend was maar hier is het echt eyeball navigatie. Van betonning nog nooit gehoord hier
• Het is naar mate we meer noordelijk komen kouder
• Na 8 dagen intensief is het weer heerlijk dobberen achter een anker in een baai zonder golven.

Vanochtend bij Custom and Immigration ingeklaard. We kwamen op vrijdag laat in de middag aan maar hadden zaterdag reeds moeten inklaren. Daarvoor hadden we naar het vliegveld moeten gaan. Hadden we geen zin in dus toen we bij Immigration kwamen kregen we een (korte) reprimande. We hebben belooft dat we het nooit meer zullen doen en altijd braaf de regeltjes zullen volgen J