Grenadines (2)
(Goede) vrijdag
Het was meer een klein stukje varen van Canouan naar de Tobego Cays. Ongeveer 7 mijl dus eerst nog even aan wal op Canouan geweest. Je hebt er aan de baai een groot hotel met dinghy steiger. Ze hadden er ook een winkeltje waar we nog wat inkopen konden doen maar voor de rest was er niet veel. Terug aan boord het motortje van de bijboot gehaald. Teveel verhalen gehoord van anderen die hun bijboot slepen mèt motor en dat die bijboot dan door een gemene golf achter de boot omslaat met alle gevolgen van dien. Mij niet gezien, dan maar even een inspanning plegen en de motor weer achter op de hekstoel hangen. We raken er redelijk bedreven in.
Op alle folders van de Cariben kom je wel ergens een prachtige foto tegen van de Tobago Cays. Maar die zijn toch minder mooi dan de werkelijkheid weten we nu. Tobago Cays zijn eigenlijk maar 5 piep kleine eilandjes omringd door een groot rif, het Horseshoe-rif. Het water is hier donker blauw tot licht turquoise, in alle schakeringen. Onwerkelijk mooi.
Bij aankomst zijn we eerst achter een van de eilandjes gaan liggen voor de nacht. Er stond nog wel een swell dus lagen een beetje te slingeren. Slaap je lekker op.
Zaterdag
Na de koffie anker op en achter het rif gaan liggen nu met de eilandjes achter ons. De golven van de Atlantische Ocean breken op het rif en wij liggen rustig in azuur blauw water. We liggen er overigens niet alleen want het is een populaire spot. Ook omdat het hier vol zit met zeeschildpadden. Wij dus met onze dinghy naar een klein strandje omdat eens te gaan bekijken. Blijkbaar waren we te laat in de middag want zagen er geen een. Niet getreurd, volgende dag nieuwe kans
Liggen hier op 4 m diep water
Zondag (1ste Paasdag)
Liggen nog steeds voor anker achter het rif. We hoorden dat achter een van de eilandjes roggen zouden zwemmen. Wij er op af, dinghy achter een ankertje en wij overboord. Helaas, helaas, geen een gezien maar welk koraal en velke gekleurde vissen. Toen maar weer naar het gebied waar de schildpadden zouden rond zwemmen en ja hoor dit keer raak. Ze zijn niet schuw, je kan er naast of boven snorkelen, fascinerend! We hebben er een behoorlijk aantal gezien en ook allerlei vissen. Het water is hier kraakhelder.
We varen nog steeds met de Isabella en de ene avond borrelen ze bij ons, de andere avond wij bij hun aan boord. Sweet old times met de HINDE. Aangezien we soms wat ver uit elkaar voor anker liggen hijst de boot die de borrel verzorgt een vlag zodat dan de andere boot weten dat ze komen kunnen. De Isabella hijst een enorme vlag, de vlag van Brabant in het want. Zo’n vlag hebben wij niet maar wel een leuk alternatief nl een vlag met een koffiekopje er op. Vlag is erfenis zeiluitrusting van schoonfamilie. Dat koffiekopje is natuurlijk om de ons omringende boten in verwarring te brengen 😉
Glashelder water
Morgen gaan we even naar Mayreau om te kijken of we een betere wifi verbinding kunnen maken en wellicht dit verslag kunnen plaatsen.
Maandag (2de Paasdag)
Een afstandje van niks om van Tobago Cays naar Mayeau te varen. Bij het wegvaren kwamen we Rik en Remco van de Foxy Lady weer tegen. Zij kwamen van waar wij naar toe gingen. Alleen op het fokje kachelden wij rustig naar Mayreau. Daar aangekomen zijn we voor anker gegaan in Saline Bay. Een heerlijk rustige ankerplaats zonder valwinden of swell. Mayreau zelf heeft niet veel anders dan een goede wifi verbinding, de reden waarom we er naar toe gingen. Even weer met het thuisfront bijkletsen.
Dinsdag.
Naar de wal gegaan om eens te kijken of er nog iets van brood en eieren te koop waren. Je moet een steile weg omhoog en dan kom je bij de “first stop supermarket”. Dat veronderstelt veel maar ie eigenlijk niks. Eerst even doorgelopen naar de top van de heuvel. De bevolking is arm, de huizen zien er slecht uit en het is er een rotzooi. Boven op de heuvel een schattig kerkje (men is hier Katholiek) met een prachtig uitzicht op Tobago Cays. Daarna anker op en weer terug naar Tobago Cays. Nadat we daar voor anker gegaan waren kwamen Rik en Remco nog even bijpraten want die hadden we voor het laatst in Dominica gezien.
Even daarna riep Hans van de Isabella ons op dat er een kite vlieger zijn mast had geraakt en dat de Marifoon antenne er nu bij hing. Het was een Franse dame geweest die dat gedaan had maar Hans spreekt niet voldoende Frans dus riep ons in om te helpen/vertalen. Uiteindelijk stonden we met 4 Fransen, wij en Hans en Elise aan boord. Na een uurtje stond de antenne weer rechtop en goed vast. Het wemelt hier op de ankerplaatsen van de kitesurfers die tussen de voor anker liggende boten doorschieten. Dat moet een keer fout gaan. Welnu, De Isabella was het slachtoffer.
Woensdag
De Isabella vertrok al vroeg naar Union Island om te gaan uitklaren. Wij vertrokken rond het middag uur want we hadden afgesproken ’s avonds aan de wal te gaan eten omdat onze wegen gingen scheiden. De Isabella gaat vanaf hier naar Cariacou om daar voorraden in te slaan en van daar uit naar Bonaire. Wij hebben nog 2½ week en gaan weer een stukje naar het Noorden, eventueel naar Bequia. We hebben de tijd want willen pas rond 8 mei in Prickley Bay zijn.
Union Island staat als bruisend en mooi omschreven in de pilots maar het is niet veel. ’s Avonds gezellig met z’n viertjes gegeten.
Donderdag
Een weer-omslag (zat in de voorspelling) Eerst nog wat zon maar drukkend warm. Eerst de Isabella uitgezwaaid, en daarna boodschappen gedaan en net voor de buien waren we weer aan boord. Toen begon het echt te plenzen. De boot is weer helemaal schoon gespoeld van al het zout. Kon dus geen kwaad. Wat wel een nadeel is is dat tijdens de regen de luiken allemaal dicht moeten en dan wordt het redelijk warm binnen. De ventilatoren moest even overuren maken.
Vrijdag
Marjolein stond helaas op met hoofdpijn dus zijn we blijven liggen. Wel even 2 x heen en weer gevaren met de dinghy om de watervoorraad aan te vullen. Marjolein ter kooi en ik ben maar eens een aantal kitnaden van het teakdek onder handen gaan nemen, met name die in de kuip en kuiprand. Door de UV werking lijkt het wel dat de kitnaden of verpulveren of smelten. In beide gevallen moet je er wat aan doen. Een teakdek in de tropen is dus sterk af te raden. Als het allemaal klaar is en nieuwe kit er in zit kan je dus niet meer makkelijk in de kuip zitten want die kit moet drogen. Kwam dus goed uit dat Marjolein in haar kooi lag.
Ook vandaag weer veel bewolking maar hebben het de hele dag droog gehouden. Maar goed ook met die drogende kit. Maar stuurboord van ons kwam het met bakken uit de hemel.
Morgen is het plan om naar Mayreau te varen om daar andere vertrekkers te ontmoeten waarmee we op hetzelfde app-netje zitten
Zaterdag
Na nog even brood en wat andere spullen te hebben gekocht zijn we naar Saline Bay bij Mayreau gevaren. We wisten dat dit een heerlijk rustige baai was waar we eerder gelegen hadden. Er lagen nog 3 ander jachten. Nadat we een half uurtje voor anker lagen gingen ze in een strandtent vlak voor ons de geluidsinstallatie testen voor blijkbaar een feestje die avond. Als ze hier de muziek aan hebben dan staat die altijd hard. Geweldige soundboxen blazen de dreun tot ver over de baai. Dat ging het dus voor ons niet worden en dus ankerop naar een baaitje verder. Daar aangekomen was het er al redelijk vol en niet veel ruimte om te ankeren. Beslissing was snel genomen om door te varen naar Tobago Cays waar we 2 x eerder waren. Daar zouden we de Matsya ook treffen. We hadden al eerder contact met ze gehad maar nooit eerder ontmoet. ’s Avonds met hun bij ons gezellig geborreld.
Zondag
Een mooie stralende dag maar wel een behoorlijke wind waardoor we zelfs achter het rif lagen de slingeren en te trekken aan ons anker. Nogmaals een zoekslag gemaakt naar roggen die bij een eilandje zouden rondzwemmen maar helaas niets gezien. Stuiterend in de dinghy tegen de wind in weer terug naar boord (nog een beetje natter dan we al waren). ’s Avonds op de Matsya geborreld. Het is een Koopmans 65 voet. Een pracht schip met (bijna) alles d’r op en d’r an. Daar kom je de wereld mee rond (als je dat zou willen).
Maandag
Aangezien we eigenlijk tijd over hebben zijn we weer naar het noorden gevaren, naar Bequia. Hier kunnen we de was laten doen en hebben we weer een goede wifi verbinding. In 3,5 uur van Tobago Cays naar Bequia gevaren, halve wind. Was weer een tijdje geleden dat we een afstandje konden afleggen al was het maar 25 mijl. Nu maar eens proberen dit verhaal met een paar foto”s op de site te krijgen