Grenadines 1
Zondag
Na heerlijk aan de rand van het zwembad te hebben gezeten, biertje in de hand etc etc zijn we ’s middags achter de buis gekropen in een kroeg om de laatste dag van de Masters Golf te kijken. In NL wordt dat dan meestal nachtwerk vanwege het grote tijdverschil maar hier is dat maar 1 uurtje verschil. Ze zeggen wel eens, “it ain’t over till its over”, welnu deze keer was het op de Masters niet anders met uiteindelijk Segio Garcia als winnaar. Zeer gegund overigens!
Op maandag in de ochtend heel rustig aangedaan want we moesten maar 10 mijl verderop zijn naar de Pitons. Dat zijn 2 bergpunten aan de Zuid rand van het eiland.
Toen we er aan kwamen werden we alweer opgevangen door een boatboy ver op zee. Hij bleef daar een beetje ronddobberen wachtend op een volgende boot maar hij zei wel dat hij er zou zijn. Dichter bij onze aankomst dook hij inderdaad weer op. Op onze vraag wat een mooring zou kosten vertelde hij 40 ECDollars ( ongeveer 13 Euros). Toen we eenmaal vastlagen zei hij dat het niet de prijs van de mooring was maar de prijs van zijn service. Even later konden we er nog even 20 Euro bij betalen aan de ParkRangers. Dus weer wat geleerd. Altijd even heel precies vragen wat ze nu aanbieden. Overigens goochelen ze ook heel snel tussen USdollars en Eastern Carribean Dollars (ECDollars). Als je niet heel precies en duidelijk vraagt wat de prijs is dan onderhandel je in ECDollars en moet je, als je niet oppast, in USDollars afrekenen. (wisselkoers 1:2.65) Maar goed, we leren heel snel.
Even terug naar onze mooring. Het was een hele stevige en dat was maar goed ook want er waren tussen die 2 Pitons enorme valwinden. We lagen te rukken en trekken aan onze mooring. Je mag er overigens niet ankeren, is ook moeilijk want de grond is nogal rotserig en heel snel gaat het heel diep.
Dinsdag
Vroeg op. Voor ons doen dan tenminste want toen ik mijn hoofd boven het luik uitstak waren de meeste boten zich aan het klaarmaken voor vertrek of reeds vertrokken terwijl het toch pas 0530 uur was. Eerst maar een ontbijtje met scrambled eggs naar binnen gesnaveld en een uurtje later zijn wij ook vertrokken. Het reisdoel voor vandaag was Bequia (speek uit Bek-wéé). Je kan dan kiezen om aan de West of aan de Oost kant van St Vincent langs te varen. St Vincent zelf werd ons sterk afgeraden op te stoppen want de criminaliteit is er hoog, de boatboys zeer agressief, de bevolking arm. Wij zijn langs de Windward kant van St Vincent gevaren hetgeen prima ging. De vulkaan op St Vincent is hoog en geeft toch wel wat windreflectie, en de golven klotsen soms ook vreemd aan de Windward kant.
Na 55 mijl kwamen we (met een gemiddelde van bijna 6 mijl) aan bij Bequia, Port Elizabeth. Voor anker in een grote beschutte baai vlak achter de Isabella, van Hans en Elise. Het was warm dus eerst maar te water om af te koelen ( afkoelen ?? met water van 26,5 C ??). Bequia deed ons een beetje denken aan Les Saintes bij Guadeloupe. Het is allemaal niet groot, wel zeer kleurrijk en de mensen zijn zeer vriendelijk.
Woensdag
Met Hans en Elise afgesproken dat we een toertje over het eiland zouden maken. Dat doe je hier in een soort van open taxi met banken in de laadbak en een dakje boven je hoofd, de zijkanten open.
We wilden naar het walvis-museum. De bewoners van Bequia mogen per jaar 4 valvissen vangen die hier rondzwemmen. Ze mogen dat alleen op de traditionele manier doen nl met zeilboten en handgegooide harpoenen.
Hier jagen ze mee op walvissen
zeker niet ongevaarlijk. Ze hadden er dit jaar pas 1 gevangen en zo mogen tot eind april jagen. Dat walvismuseum was niet veel. Het was heel klein en ook nog gesloten. Maar we konden wel naar binnen kijken naar de boten waarmee ze jaagden.
Als ze dan een walvis te pakken hebben gaan ze dat beest op het eilandje ontleden. Alle opbrengsten zijn voor de vaste eilandbewoners
Gelukkig was onze taxichauffeur bereid het plan aan te passen en voor een paar ECDollars meer heeft hij ons het eiland rondgereden. Onder andere naar een heel klein vissershaventje waar een walviszeilboot klaar lag voor de jacht. Op strategische punten op het eiland zitten ze uit te kijken naar rondzwemmende walvissen (humpbacks) en als ze er 1 zien dan wordt iedereen ge-alarmeerd en springen ze in die zeilboten en gaan op jacht. Wij hebben ook op zo’n uitkijkpunt gestaan maar helaas niets gezien.
Als afsluiting gezellig geborreld op de Isabella
Donderdag
We zijn dus in de Grenadines, een eilandengroep dat deels toebehoord aan St Vincent en deels aan Grenada. De eilanden liggen niet ver uit elkaar dus het worden kortere tochtjes. Vandaag 20 mijl naar Canouan. Een prachtig lopend oosten windje van 12 knp, koers pal zuid. Morgen gaan we naar Tobago Cays. Horen er alleen maar enthousiaste verhalen over. We trekken gelijk op met de Isabella, wel zo gezellig.
Tot zover