Dit was me het tochtje wel zeg!

Op woensdag 26 oktober vertrokken we vanuit Portimão nadat we nog even koffie gedronken hadden vrienden die we daar hebben leren kennen.

De weerberichten waren zodanig dat we eerst een stukje met weinig wind zouden hebben maar gedurende de eerste nacht zou het gaan waaien. Klopte ook want we hadden een stevige wind schuin achter en alleen op grootzeil met 1 rif ging het al hard genoeg. De volgende dag stralend weer maar de wind ging er uitzakken. Was ook wel voorspeld dat het minder zou worden maar dat het de 2^de nacht helemaal zou wegzakken naar 0 dat was niet aangegeven. Niet getreurd, de motor aan want de tank zat vol en reserve jerrycans ook. Je zit dan nog met het idee dat je op zondagochtend gaat aankomen in Porto Santo. We zijn namelijk gewend om aan te komen zoals gepland onder zeil dan wel met motor. Wel, van dat idee moet je snel afstappen bij zulke oversteken want daardoor ga je het jezelf wat lastig maken. Daarover straks verder.

Dit was wel een hele grote dolfijn, ongeveer 3 meter

Dolfijnen speelden om de boot, soms met reuze sprongen. De parasailor stond er zo af en toe ook even op zelfs een kleer er af moeten halen omdat er net teveel wind was (was maar kort hoor want daarna was het weer op). De derde nacht hetzelfde verhaal, geen wind maar de motor tufte rustig verder. Wel met wat gas terug, economische vaart want we hadden al een aanslag op onze diesel-voorraad gedaan. Een, werkelijk waar, prachtige sterrenhemel want er is hier natuurlijk geen storend omgevingslicht. We keken onze ogen uit. Ook ’s nachts weer een aantal dolfijnen rond de boot horen plonsen. De vierde dag bracht ons een bezoeker, nl een klein groen vogeltje.

het vogeltje

Deze was wel erg afgedwaald want het was tot de meest dichtbije kust ongeveer 200 mijl. Absoluut niet bang voor mensen. Marjolein wilde een foto maken van het beestje, lukte niet zo goed want het beestje ging bovenop de lens zitten. Bij het donker worden heeft het vogeltje ergens een plaatsje in het vooronder gevonden, daar hoorden we haar/hem. Helaas is het vogeltje de volgende dag overleden en een zeemansgraf gekregen. De wind was weer helemaal op maar zo ook bijna onze diesel. Inmiddels waren we ook door onze reserve diesel voorraad heen. We gebruiken 3 liter per uur met normale vaart en als we gas terugnemen ongeveer 2,5 liter. We hebben nog wel ongeveer 10 liter in de tank laten zitten uit veiligheid zodat we eventueel konden uitwijken als er een groot vrachtschip te dichtbij zou komen maar ook om uiteindelijk de haven binnen kunnen varen. Dus volledig aangewezen waren we op de wind, die er dus nauwelijks was. Overdag een heel licht briesje dus constant klooien met de zeilen en ’s nachts 0,0 wind. De zeilen naar beneden, stilliggen en wachten. Je moet je er gewoon aan overgeven en accepteren. Voldoende water en eten aan boord dus wat dat betreft geen zorgen. Wel zorgen want op de een of andere manier had de hoofdschakelaar van de motor in uit-stand gestaan (we weten niet hoe lang) waardoor de accumonitor aangaf dat we op 75 % zaten. Vreemd want we hadden voldoende spanning (12,9) op het systeem staan. Omdat we wel de koelkast wilde laten aanstaan hebben we al het andere uitgezet zoals de moderne navigatiemiddelen (plotter e.d.). Wel de AIS aan laten staan vanuit veiligheidsoverweging. Dan worden we tenminste gezien. Zodra je de situatie waarin je zit accepteert komt er een soort rust over je en een gevoel van we zien wel wat er komen gaat. Wel, de volgende nacht weer helemaal niks en rondjes liggen draaien.

onze Duitse vrienden

Bij het krieken van de dag bleken onze Duitse buren uit Portimão, die tegelijkertijd met ons vertrokken waren, op ongeveer 6 mijl achter ons te liggen. Hadden we weer wat te doen die dag nl ze voor te blijven en zij ook nl ons in te halen. Ze hebben een veel snellere boot 9voor de kenners een POGO 10.60)maar ze hebben er toch de hele dag over gedaan om bij ons te komen.

een lange zeedeining geeft de indruk dat we wat diep geladen liggen

Midden op zee mooie foto’s van elkaar kunnen maken. We waren wel een beetje jaloers toen zij op de motor verder gingen, zij hadden nog een beetje en ons dobberend achter lieten.

Intussen het 2d vogeltje aan boord gehad. Iets meer schuw maar nog steeds vrolijk getsjiep aan boord. Ook deze zocht weer een plaatsje voor de nacht maar was blijkbaar iets minder slim want de volgende ochtend vonden we haar kamerbreed terug. Blijkbaar was een van ons er midden in de nacht op gaan staan. Ook deze kreeg een zeemansgraf.

Geduld is een schone zaak en op dag 6 begon het in de ochtend een klein beetje te waaien maar nu helaas recht op de kop vanuit het westen dus kruisen. De wind draaide wel constant in het begin waardoor je als je een paar slagen hebt gemaakt het gevoel hebt dat je er geen pepernoot mee opschiet. Wel een stralende dag en nu eindelijk eens op één oor zeilen met steeds weer een beetje meer snelheid. Ook ging de wind langzaam richting het Noorden draaien waardoor dus ook het eiland Los Santos bezeild werd. ‘s Nachts was het aan de bak voor ons. Gezien onze onzekerheid wat er nu met de stroomvoorziening was op de hand gestuurd en elkaar afgelost. De finish was in zicht!! Op het laatst mijlen nog 20 knp wind dus vol gas. Om 0700 Porto Los Santos binnen gelopen en naast een boot vast geknoopt. Elkaar eerst maar eens omhelsd want dit was tevens voor beide van ons de eerste keer dat we langer dan 1 nacht doorgevaren hebben. Het zat een pietsie tegen, dat wel, maar er waren voldoende leermomenten en we hebben het samen volbracht met een voldaan gevoel. Een leermomentje is bijvoorbeeld dat we, als je weet dat je te weinig brandstof hebt om het einddoel te halen we voortaan blijven zeilen tot er geen snelheid meer in de boot zit, we overdag dan niet motoren maar constant naar wind zoeken en ’s nachts de motor aanzetten. Dat geeft net iets meer rust in de beweging van de boot.

Van anderen hoorden we dat ze tot dezelfde conclusie waren gekomen.

Een andere observatie is dat er totaal andere weerbeelden zijn geweest op betrekkelijke kleine afstanden maar ook op grotere. Zo hebben wij er 6 dagen over gedaan van Portimão naar Los Santo en anderen in 5 dagen van Lissabon naar hier en dat is toch zeker wel 150 mijl meer dan wij gevaren hebben. Ook onze Duitse vrienden die de voorlaatste dag langskwamen varen en op de motor verder gingen gedurende de nacht hadden de volgende dag nauwelijks wind en juist bij ons begon het toen door te blazen. Zo ver lagen ze nu ook weer niet op ons voor.

Blijven hier even liggen, om wat klusjes te doen en gaan dan door naar het grotere eiland van Madeira (ongeveer 30 mijl).

Dank voor het medeleven en met name Gé die ons dagelijks op de hoogte hield van het weer waar wij zaten. Ons eigen systeem om gribfiles op te halen via satelliettelefoon werkte niet. Gaan we oplossen want dat moet beter. Ook Ed want die zette voor ons de berichtjes op de site.

Stay tuned