We konden elke keer wel een reden bedenken om te blijven liggen in Las Palmas, soms was dat om reden zoals Marjolein even naar NL en daarna een tendinitis in haar schouder, soms het weer en soms ook dat we zeiden dat we ook wel een dagje later konden gaan. We hebben van alles gedaan, het eiland bekeken, de grote shoppinmalls bekeken en gezellige avonden met allelei nationaliteiten gehad. Kortom we hebben een prima tijd gehad in Las Palmas en weer vele nieuwe zeilvrienden gemaakt. Reuze gezellig was het ook met onze buurboot met Rob en Hilde.

Maar op een gegeven moment is het dan zover. De laatste inkopen gedaan van vers fruit en brood, de vriezer lag al helemaal vol. Op 20 december de trossen losgegooid om 13.30 uur. Tegelijkertijd vertrok ook de Nederlandse boot Pimentao met René en Angelique. Een schip van ongeveer gelijke grootte en snelheid (moesten we nog even uitvinden). Een zonnige dag en eerst op de motor, er was nog ietsje te weinig wind maar er zou meer komen. Net buiten de haven kwamen we al een ongeveer 3 meter lange haai tegen die achter ons langs zwom. Als je dat ziet ga je ietsje meer midden in de boot zitten. Dat de wind kwam hebben we de eerste nacht gemerkt. De voorspelling was 20 tot 25 knp van achteren dus de fok op de boom en grootzeil naar beneden gehouden. De zee bouwde snel op tot enorme golven en dat is meestal een slecht teken. Gedurende de nacht toch 33 knp wind aangetikt en enorm liggen rollen. De tweede dag was schitterend, 25 knp wind met nog steeds grote rollers maar volop zon. Helaas werkte onze Iridium Go niet, we konden geen verbinding krijgen dus daardoor ook geen weerberichten ontvangen. Gelukkig bleek het bij de Pimentao allemaal wel te werken en zij zeilden op gelijke hoogte met ons mee. We hadden 3 x per dag marifoon contact met elkaar. Prettig om zo bij elkaar te blijven. We gingen even snel.

Op de derde dag hield de wind er ineens volledig mee op. De golven echter niet direct dus weer lekker slingeren maar nu op de motor. Gaande de dag hielden de golven er ook aardig mee op. Op een gegeven moment werden we vergezeld door en enorme groep dolfijnen (incl. baby dolfijntjes). Ze verdrongen elkaar om vlak voor onze boeg te mogen zwemmen. Allerlei kunsten werden vertoond zoals reuze sprongen en klappen met staarten op het water. Daarna begon de wind weer langzaam op te bouwen. Hebben nog even het grootzeil er bij gezet maar daar stond toch net teveel wind voor om het comfortabel te houden. Op dag 4 begon er een ander fenomeen nl het zicht was opeens helemaal weg. Max 1 mijl zicht om ons heen maar wel, als je recht omhoog keek, een soort van blauwe lucht. Het bleek een fenomeen te zijn dat 1 tot 2 keer per jaar voorkomt en de Harmattan wordt genoemd. Het is een stofstorm die vanuit de Sahara komt en zich tot wel 600 km vanaf de Afrikaans kust kan voordoen. Intussen was de wind op een aangename 22 knp gesettled dus we hielden mooi de gang erin. Toen we de volgende ochtend in het daglicht zaten konden we zien dat alles aan boord bruin geworden was, alle vallen, stagen, schoten, hoezen etc. De Nederlandse driekleur was donkerrood, bruin, donkerblauw geworden. Zullen we maar eens een sopje geven.

De vlag werd nog een beetje donkerder

 

Gelukkig deed onze Iridium telefoon het nog wel dus met Kerst hebben we onze kinderen en moeders opgebeld om iedereen een goede Kerst te wensen en onze belevenissen door te geven. Kerst op zee was natuurlijk een aparte belevenis. Geen uitgebreide maaltijden maar we hadden wel een Kerstbroodje en wat Kerstverlichting dus helemaal niets is ook niet waar.

 

Ons Kerstbroodje

 

Op dag 5 begon toch wel het aftellen. We waren al een stuk voorbij het halfwaypoint. Het zicht was nog steeds uiterst beperkt maar we wisten van de Pimentao dat ze op minder dan 5 mijl van ons vandaan zaten.

Je zit in een soort van flow, de dagen gaan voorbij en voor je het weet wordt het weer donker, en dat gaat snel hier. We gaan ook steeds verder naar het westen en dat merken we ook. Het wordt later donker en dus ook later licht. We hebben de klok al een uur moeten verzetten. Je komt ook in een soort van licht/donker ritme, net als kippen. Zodra het donker wordt gaat het wachtschema in. We doen 3 op/ 3 af vanaf 19.00 uur en gedurende de dag is vrij om even een dutje te doen. Dit is zo goed vol te houden en kwamen dan ook niet vermoeid aan in Mindelo. Ik concludeer hier uit dat een tochtje waar je 1 nacht doorharkt vermoeiender is dan een ritje van 7 dagen.

Op de laatste volle dag ging de wind langzaam ietsje minder worden. Geen probleem want we wilden niet aankomen in een, voor ons, onbekende haven in het donker en met weinig zicht want dat was nog steeds niet beter geworden. De laatste nacht zakte de wind er helemaal uit en moest de motor er weer bij maar zodanig dat we net een gangetje van 3,5 knp hielden waarmee we bij het aanbreken van de dag zouden aankomen.

Bij ochtendgloren onze eerste blik op Sao Vincence, juist om de hoek van deze rots ligt Mindelo

 

 

Er kwam ons nog een derde jacht gezelschap houden die het zelfde idee had, bleek later dat het een Australiër was.

En zo liggen er paar van die wrakken hier (zonder lampje er op)

 

Op dag 7 om 0800 kwamen we aan in Mindelo. 880 mijl in iets minder dan 7 dagen, daar kan je tevreden over zijn. Er liggen hier allerlei grote wrakken net onder dan wel net boven water en daar moet je dus een beetje weg van blijven. Eerst voor anker gegaan en de zaak eens een beetje opgeruimd en rond het middaguur de Marina ingevaren waar we nu liggen. Men had ons gewaarschuwd dat er in de haven ook een swell staat dus goed opletten met vastknopen. Tot nu toe valt het reuze mee maar het blijft opletten geblazen.

Het wel verdiende drankje bij aankomst. (gedurende de tocht geen alcohol consumptie)

 

Je ligt hier bijna in het centrum van Mindelo. Heerlijk Afrikaanse chaos waarbij ik niet heb uitgevonden hoe bijv. de verkeersvoorrangsregels gehanteerd worden. Vrouwen met hun inkopen/verkoopgoederen op hun hoofd.etc. We hebben een stevige klussenlijst dus die gaan we nu even afwerken de komende dagen. Ook de weerberichten weer bestuderen om een goed moment van vertrek uit te vinden. We gaan niet naar Suriname, we hebben daarvoor te lang in Las Palmas gelegen. En om nu voor een paar dagen naar Suriname te gaan zou zonde zijn. We gaan daarom eerst op weg naar Barbados om van daaruit verder te varen naar St Maarten, ons volgende vaste doel waar onze dochter woont.

Bedankt voor al jullie support d.m.v berichtjes in ons gastenboek en/of emails

Wij wensen jullie allen een zeer voorspoedig en vooral ook gezond 2017 toe

Pouwel en Marjolein