Madeira
Ik kan mij best voorstellen dat er zeilers zijn die in een bepaalde plaats blijven liggen en er (nooit meer) weggaan. Wij hebben ons uit de tentakels van Los Santo weten te bevrijden. Het was er heerlijk relaxed en best gezellig met allerlei andere zeilers.
Zo lagen we in de haven van Porto do Santo. Een stevige pukkel naast ons
Zaterdag 5/11 vertrokken we. Alle tanken vol dus vol zelfvertrouwen. Er zou niet zo veel wind zijn en dat klopte ook. Van Los Santo naar Madeira is maar 30 mijl. De motor op economisch toerental en de zeilen erbij. Na 6 uur aangekomen in Quinto do Lordo.
Zo varen we aan bij Madeira
Het is een vakantieresort met alles d’er op en d’eran en een grote Marina. Het ligt wel een beetje ver van de bewoonde wereld maar in principe zou je alles hier kunnen krijgen. Op zondag 6/11 samen met onze Duitse vrienden een VW Polo gehuurd en eerst naar Funchal, de hoofdstad, gereden.
Zicht op Funcal, Madeira
Wat een drukte daar zeg. Er lag ook net weer zo’n kanjer van een cruiseliner in de haven dus overal zag je van die dikke Amerikanen met witte sportsokken en gigantische Nikes aan hun voeten. Na wat rondgewandeld te hebben en een koffie te hebben gedronken zijn we op zoek gegaan naar een plekkie voor een lunch. Je moet in zulke oorden dus niet bij zulke restaurants zijn waar je bijna naar binnen gesleurd wordt door het personeel maar je moet juist het straat of twee er achter zijn. Daar is het niet alleen goed maar ook een stuk goedkoper. Prima bediening en lekker gegeten dus. Daarna met een kabelbaan die over de stad heen gaat naar Monte gegaan. Je hebt vandaar een prachtig uitzicht. We wilden toch nog wat meer zien van dat stuk van het eiland dus zijn we in de auto gestapt en de kustweg genomen. Dat klinkt vlak maar stukken weg zijn knap steil. Ons Polo’tje trok het maar net in de 1st versnelling naar boven. Uiteindelijk bij een uitkijkpunt gekomen dat bijna 600 m boven de zee lag op een klif die verticaal uit zee oprees. Daar stonden we op een plateau met doorzichtige bodemvlonders waardoor je tussen je voet door dus recht naar beneden keek. Indrukwekkend, je moet geen hoogtevrees hebben.
Helaas was het zicht wat minder door regen. Via de Via Rapido (snelweg) naar de Marina terug gereden. Hier fluit de wind nu door het want. Morgen gaan we de Noord kant van het eiland bekijken.
7 nov.
Vanochtend begonnen om het motorische gedeelte van de boot eens onderhanden te nemen. Carterolie weer een beetje op peil gebracht. Koelwater en gearbox olie ietwat bijgevuld en uiteindelijk ook de dieseltank weer vanuit een jerrycan gevuld. We hadden tussen Los Santo en Madeira de motor exact 6 uur aan gehad en een constante 1800 toeren gedraaid. Het resultaat is dat we nu weten dat we 1,7 l per uur gebruiken bij 1800 toeren.
Bij 2300 toeren is dat 3,2 liter. Wat een verschil! Gezien onze ervaring om zonder diesel te zitten was het wel belangrijk om even wat testen uit te voeren.
De Noord kant van het eiland is veel groener, veel steiler en veel indrukwekkender. Ook nauwelijks toeristen.
Vandaag de Noord kant van het eiland bekeken. Ook hier komen de rotsen steil omhoog en rijd je over allemaal smalle bergweggetjes langs de kust. Soms adembenemende uitzichten en overal blauwe hortensia’s langs de weg die hier als een soort van onkruid groeien. De noordkant van het eiland is overigens veel groener dan de zuidkant en nauwelijks toeristen. Op een gegeven moment verder de bergen in gereden. Je komt dan steeds hoger over een uitermate smal pad en uiterst steil. Soms zo steil dat we het echt net trokken in de 1ste versnelling. Je denkt dan ook dat je alleen op de wereld bent totdat je boven komt en er ineens allerlei auto’s en wat mini bussen geparkeerd staan. We kwamen toen ook in een soort tropisch regenwoud terecht met een aantal watervallen. Heel mooi allemaal. Vervolgens afgedaald, gegeten in een lokale kroeg en daarna de supermarkt geplunderd. De boot is weer helemaal vol.
Klaar voor vertrek naar Lanzarote, waarschijnlijk morgen