Het zit even een beetje tegen
We hebben al een paar keer op stootgaren gelegen m.a.w. klaar voor vertrek. Zo ook gisteren/vandaag. Het plan was om naar La Gomera te varen en daar het front wat de 2de helft van deze week hier voorbij komt blazen over ons heen te laten gaan. Nu vertrekken naar de Cabo Verden zou dus betekend hebben dat we met dat front onderweg te maken zouden krijgen, vandaar dus La Gomera.
Echter, vannacht heeft Marjolein geen oog dicht gedaan vanwege pijn in de kop van haar linker schouder. Ze had al iets van een zeurderig pijntje maar dat werd dus ineens een stuk erger. Niet vertrekken dus.
Op een paar honderd meter van de Marina ligt een ziekenhuis dus wij daar vanochtend naar toe. Het is een privé ziekenhuis en als je je daar als buitenlander aanmeld die geen Spaans spreekt krijg je een tolk aan je vastgeplakt die jou helemaal begeleid. Een super service. Dat wil helaas niet zeggen dat je af een toe toch wel even lang moet wachten. Uiteindelijk heeft de arts er eens deskundig naar kunnen kijken. Hier en daar knijpen in de schouderkop deed Marjolein wit wegtrekken van de pijn. Ze krijgt nu onstekingsremmers en pijnstillers waar waarschijnlijk een olifant van omvalt. We moeten het even aanzien en eventueel vrijdag terugkomen als er geen verbetering in zit. Marjoleins arm zit nu in een mitella om zo min mogelijk het gewricht te belasten.
Dus ook maar weer even onze ligplaats voor de komende dagen tot met zaterdag vastgelegd.
Rust aan boord om zo veel mogelijk het genezingsproces zijn werk te laten doen.
Dus nog even geduld, geachte lezers, er komen straks ook wel weer eens zeilverhalen.