We zijn even wat langer in Warren blijven liggen. We mochten na de grote schrik van de aanvaring van de eigenaar van de kleine marina daar gratis liggen. Wellicht voelde hij zich een beetje schuldig dat hij ons die mooring had toegewezen die achteraf blijkbaar niet sterk genoeg bleek te zijn. We mochten van douches, wasmachines en PC’s gebruikmaken. We mochten zelfs zijn auto lenen (hebben we toch maar niet gedaan). We hebben 2 avonden bij hem geborreld en gegeten. Kortom, het was er best goed toeven. Ook een begin gemaakt met het aftuigen van de boot want op het vrachtschip moet de boot wel min of meer “kaal ”zijn, te beginnen met de fok er af. Dat ging in eerste instantie niet want ergens zat de val vast. Dus maar weer eens naar de top van de mast gehesen en gelukkig kwam de val snel los. Weet nog steeds niet waar die klem heeft gezeten.

De Gwelan in de kleine marina in Warren. hebben net even de eigenaar geholpen met zijn boot vol te tanken

Van Warren naar Bristol gevaren. Daar was vroeger de beroemde Herrishoff werf die onder andere America’s Cup schepen bouwde. Dat nog in de tijd dat ze die Cup met hele grote schepen zeilden, gefinancierd door hele rijke lui zoals Vanderbilt (verdediger van de Cup) en Lipton (uitdager).

Een van de Amerikaanse verdedigers van de Cup

De Reliance is op de werf van Herrishoff gebouwd. Hij was dus even wat groter dan de Spaceshuttle. Die Spaceshuttle hadden we al in het eggie gezien hadden in Cape Canaveral. Dat was een groot ding zeg! 

Om alles even in perspectief te zetten, de rode boot is een 12 M, de zwarte is de klasse waar ze na de 12 M zijn gaan varen. De oranje is de catamaran waar ze onlangs om de Cup hebben gestreden, de witte is de J-klasse en de blauwe is de grootste klasse waar ze ooit om de Cup hebben gestreden door hele rijke mensen. 

Nu is die werf een museum van niet alleen de America’s Cup (met zijn Hall of Fame) maar ook van allerlei schepen destijds door Herrishoff ontworpen en gebouwd. Erg leuk en interessant.

We lagen er vlak voor aan een mooring waardoor we ook nog eens gratis toegang tot het museum hadden. Aangezien er regen aan zou komen nu maar het grootzeil er af gehaald en in de tas gekregen. Het is altijd weer een worsteling want echt meewerken doet het zeil niet, maar we hebben gewonnen van het zeil. Vervolgens op de motor naar Newport. Een beetje vreemd gevoel want als op dat moment er een probleem met de motor zou zijn heb je geen zeil meer om je uit de brand te helpen. Maar alles ging vlotjes en zijn we de eerste avond (maandagavond) aan een mooring in Newport Harbor gaan liggen want een vriendin van ons (uit onze Polen tijd) kwam langs met haar partner. Heel gezellig gegeten. Dinsdagochtend naar de ankerplek in Newport Harbor gegaan en daar voor anker en verder gegaan met het “kaal” maken van de boot. Nu de buiskap, de zonnepanelen en bimini er af en de dinghy leeg laten lopen en opgevouwen. Ook een worsteling maar ook hier hebben wij het gewonnen van de dinghy. Gelukkig alles droog opgeslagen in de boot. We hadden door gekregen van de agent van Sevenstar dat wij op woensdag (22/9) als eerste geladen zouden worden op de Schippersgracht die 7 mijl verderop voor anker zou gaan bij Milhaven. We wilden geen enkel risico van te laat aankomen lopen dus zijn we dinsdagmiddag naar een jachthaven in Milhaven gevaren samen met de Jacky X van Nederlandse vrienden die ook op de Schippersgracht geladen zouden gaan worden. Het zou nog even spannend kunnen worden want de weersverwachting was uiterst slecht met harde wind en onweer voorspeld rond 09.00 uur op woensdagochtend, exact onze tijd om aan boord gehesen te worden. Gelukkig was de voorspelling niet helemaal accuraat want de regen kwam in een felle bui om 0600 uur en daarna werd het droog. Om 0800 uur kwam de Schippersgracht aanvaren en ging voor de jachthaven voor anker. Wij er naar toe en na een half uurtje rondvaren kregen we het teken om langszij te komen. Wauw, dat schip is dan ineens wel erg groot en hoog. Vanaf het moment dat je langszij gekomen bent neemt de Loadmaster met zijn mannen het van je over. In no time stonden er dan ook 6 man bij ons aan boord en gaat alles zeer professioneel en met zorg. Een half uurtje later stond de Gwelan hoog en droog op het dek en begon het proces van vastsjorren. Nog 3 andere jachten (waaronder de Jacky X) werden aan boord getakeld en vast gezet. En om 13.00 stonden wij met onze handbagage weer in de Marina. De Schippersgracht vertrok om 17.00 uur.

Onze vriend Hans kwam ons ophalen en hebben bij hem in Boston mogen logeren. Omdat we van te voren niet exact wisten hoe, waar en wanneer de Gwelan geladen zou worden konden we ook nog geen vliegtuigticket boeken naar Amsterdam. Dus woensdagmiddag na 2,5 uur aan de telefoon was het ons gelukt om op donderdagavond vanuit Boston via Barcelona voor een zeer vriendelijk bedrag naar Amsterdam te vliegen waar wij verwelkomd werden door dochter Jolien en mijn zus en zwager.

De meest recente update nu is dat de Schippersgracht met de Gwelan op 11 september in Amsterdam zal aankomen. Daar gaan we haar dan weer optuigen om nog even af te kicken op Nederlandse wateren.