Skyline Baltimore

 

Met enige weemoed afscheid genomen van Burley Creek bij Annapolis waar we heerlijk aan een mooring hebben gelegen en zeer gastvrij werden onthaald. De tocht naar Baltimore was een relatief korte van 25 mijl. Weinig opwindend met ook weinig wind. In Baltimore dicht bij het stadcentrum een prima ankerplek gevonden maar oh boy wat is het water daar smerig zeg. Er drijft van alles langs. Na een hele lange tijd onze fietsen weer eens uitgevouwen, ik geloof dat de laatste keer Las Palmas op Gran Canaria was.

Baltimore is best wel een leuke stad en men heeft er van alles aan gedaan om de binnenstad rond de Inner Harbor heel gezellig te maken. Maar Baltimore staat helaas ook bekend als een stad met hoge criminaliteit. Hebben wij gelukkig niets van gemerkt anders dan constant gillende politiesirenes en af en toe een politiehelikopter laag overvliegend. Marjoleins nicht Leonie woont (relatief) dichtbij Baltimore dus hebben we een auto gehuurd en zijn naar Pottstown gereden (2 uurtjes). De Gwelan voor die gelegenheid maar even een nachtje in een marina vastgeknoopt. Mark en Leonie hebben een bedrijf dat sierplanten produceert en verkoopt. We zijn er een nachtje blijven slapen. Reuze gezellig. De volgende dag op tijd terug zodat we maar voor 1 dag de autohuur hoefde te betalen. Er zat ook weer een bak regen aan te komen dus we wilden wel op tijd weer op de boot zijn. Welnu, die regen is ook gekomen. Wederom kwam het met bakken uit de hemel. Een puts die buiten stond was de volgende dag tot de rand gevuld.

1 nachtje regen met bakken uit de hemel

 

Maar goed, na regen komt zonneschijn. Het werd direct ook snoeiheet en broeierig. Nog even de Target (een soort Hema) geplunderd en daarna bevoorraad bij de supermarkt die vrijwel naast onze ankerplaats gelegen lag.

Baltimore bij zonsondergang vanaf ankerplaats

Op dinsdag het anker opgehaald. Ik schreef al dat de haven van Baltimore behoorlijk smerig was. Toen het anker omhoog kwam zat het ook vol met allerlei touwen, plastic en andere rotzooi.

smeerboel  mee omhoog met het anker

 

We wilden even mijlen gaan maken want op 13 juni komen onze kinderen in NY aan boord. We moesten daarvoor eerst nog een stuk verder de Chesapeake Bay in om bij het CDC (Chesapeake-Delaware-Canal) te komen. Dit is een soort Kieler Kanaal maar minder lang (14 mijl), veel breder en geen sluizen, dat je naar de Delaware Bay brengt. Het stroomt er stevig dus je moet wel even goed rekenen. Om 17.30 waren we door het kanaal heen en wilden we 5 mijl zuidelijker op de Delaware River voor anker gaan. Je moet dan een strekdam (bij hoog water zit die net onderwater) ronden en weer een stukje naar het noorden terugvaren om een prima beschutte ankerplek te hebben. Net toen we die U-turn om die strekdam gemaakt hadden zag ik uit een ooghoek een groot motorjacht (55 tot 60 Ft) recht op de (onderwater gelegen) strekdam af varen. Voor we het wisten knalde hij op die strekdam en lag stil. Eerst nog niks maar toen MAYDAY- MAYDA-MAYDAY. Ze maakten water en behoorlijk ook. We waren er vlakbij maar konden er niet bij komen. Vlakbij voor anker gegaan en in een recordtijd onze dinghy opgepompt, te water gelaten en de motor er aan gehangen. De dinghy van de motorboot kon niet meer te water worden gelaten want de hydraulische kraan voor de dinghy werkte al niet meer vanwege water in machinekamer. In de tussentijd was die motorboot verder zinkende en lag met de neus al behoorlijk diep in het water. Vol gas er op af, de bemanning (4 volwassenen en 2 kinderen) waren reeds in het reddingsvlot gestapt want de boot zonk snel. Er was geen paniek maar die mensen zagen toch wel wat wit rond de neus. In tussen was er ook een andere motorboot bij gekomen die stand-by was. Ik heb het reddingsvlot weggesleept van het wrak en naar die motorboot gebracht. Onze boot lag net te ver weg voor anker. Toen de mensen uit het reddingsvlot veilig en wel aan boord van die standby motorboot waren kwam de reddingsdienst, de Coast Guard, de brandweer te water en een helicopter allemaal tegelijk ter plekke. Intussen zag je alleen nog het dak van het wrak, het zat vast aan de strekdam. Commotie vol op dus. De Coast Guard nam de regie over en ik weer terug naar onze boot. Marjolein had in de tussentijd een aantal foto’s van de hele operatie kunnen maken. Daarna onze dinghy weer opgevouwen en ankerop gegaan om ietsje verder in rustig vaarwater weer voor anker te gaan. Een stevige borrel genomen op de goede afloop.

58 Foot steeds dieper, had eerder aangegeven dat ik dacht dat het 55 tot 60 ft was

5 minuten later vol gas er op af

reddingsvlot op sleeptouw met 6 drenkelingen er in

 

De volgende ochtend kwamen we er weer langs, een triest gezicht

 

Vanochtend vroeg op om met het tij mee de Delaware River af te varen naar Cape May. Van hier uit varen we een nachtje door naar Sandy Hook, de ingang naar New York.

Inmiddels zijn we al weer een nachtje verder en besloten om nog een dag in Cape May te blijven liggen. De wind die naar het Oosten en dan Zuid oosten zou gaan draaien gaat een dag later. We liggen helaas niet echt rustig want het is een nogal actieve vissershaven van beroeps en amateur vissers. Die gaan bij het eerste licht naar buiten en dat is vanaf ongeveer 0500 uur. Zachtjes langs het ankergebied varen doen ze helaas niet dus vanaf 0500 uur rol je bijna uit je kooi tot een uur of zes want dan zijn ze allemaal vertrokken.

Morgen rond 13.00 uur (is 19.00 uur NL tijd) denken we te vertrekken

 

Stay tuned