Ankerlier perikelen
We waren al eerder in St Pierre geweest dus dan ken je de weg een beetje. Eerst maar eens inklaren bij het VVV bureau. Daar had ik vorige keer mijn hoed laten liggen. Helaas, iemand anders heeft hem opgehaald. Vond die Musto hoed blijkbaar wel mooi, de boef.
Verder nog wat inkopen gedaan en daarna de zeilen gehesen op weg naar Fort de France, de hoofdstad van Martinique. (zie foto helemaal bovenaan). Het was een rustig tochtje met weer van allerlei draaiwinden. Ankeren bij Fort de France doe je vlakbij de oude stad in de lijzijde van het Fort (de France).
Recht achter ons lag de Oosterschelde waarmee we 2 dagen eerder op zee een marifoongesprekje hadden. Dus nadat we de dinghy opgeblazen hadden zijn we daar even een praatje gaan maken. Na een korte zoekslag door de stad zijn we op de Zahree, een Nederlandse boot een gezellige borrel gaan drinken. Zij “overzomeren” op Curaçao en gaan dan ook de Oostkust van de VS ontdekken. Gaan wij in die zelfde tijd dat ook doen dus komen we ze nog wel tegen.
De volgende ochtend eerst maar eens vers Frans brood scoren en nog even de Carrefour in gedoken. Voor die dag stond het ritje van Fort de France naar Le Marin op het programma, ongeveer 30 mijl. Het eerste stuk was nog in de luwte van het land maar zodra je om het Zuid puntje van het eiland komt krijg je de volle laag wind. In dit geval ook nog eens recht op de neus dus dat was weer een potje steigeren. Je moet dan ook nog even om Diamand Rock heen zien te komen en er stond ook nog stroom tegen. Er zeilden nog een paar andere jachten in dezelfde richting dus de wedstrijdzeiler in mij kwam weer boven drijven. Sturen, trimmen, tactische slagen maken etc. Om 16.00 kwamen we aan in Le Marin. Daar aangekomen ontdekten we dat er water bij het toilet onder de vlonders stond. En een handdoek die daar hing ook nat was. Het gekke is dat we tot op heden geen verklaring kunnen vinden hoe dat water daar nu gekomen is.
De reden dat we in Le Marin zijn is omdat onze ankerlier op sterven na dood was. We hadden een mail gekregen dat ze deze lier konden repareren maar dat bleek niet zo te zijn. We hebben een heel goede deal gekregen voor een nieuwe dus maar toe gehapt.
Eerst zelf knutselen en de zaak demonteren. ( ook even het anker zekeren voordat je de ketting losmaakt want je wilt niet dat het anker overboord flikkert)
Het was wel weer even sleutelen in onmogelijke standen en in de hitte (waar zou het wel makkelijk sleutelen zijn aan boord???) maar na een tijdje zat de nieuwe er op. Maar toen ik het knopje indrukte gebeurde er helemaal niets. Het was al na vijven dus de winkel was dicht. Dus toen maar aan de borrel. Hans en Elise van de Isabel kwamen hun belevenissen op Saba even vertellen.
Vandaag, donderdag, vroeg de monteur aan boord gehad voor de ankerlier.
De hulptroepen op het voordek onder strakke supervisie
Wat bleek, in de elektromotor (gloednieuw) zat een koolborstel los!! Geen wonder dat dat ding het dus niet deed. Toen alles weer aangesloten was draaide het motortje wel maar de ankerlier zelf niet. Het probleem hier was dat de gearbox niet de juiste was voor de as van de lier. Tja, dan doet hij het ook niet. Gelukkig hadden ze nog een goede gearbox op de plank liggen dus na 2 uur was alles opgelost en hebben wij weer een goed werkend ankerlier, een onmisbaar instrument in deze gebieden.
Morgen, vrijdag, gaan we naar St Lucia, Rodney Bay om daar in te klaren.
We komen de volgende weken in gebieden met wat moeilijker internet verbindingen. Het zal wel een kroegentocht worden (ook niet verkeerd) om Wifi verbindingen te vinden. We zullen proberen jullie op de hoogte te houden